Villa Nathalie - Over Lezen
"Lezen en me goed in mijn vel voelen, gaan samen. Het ene heeft invloed op het andere." "Boeken moeten leven en gelezen worden."
29 april 2024
De verworvenheden - Jan van Tienen
10 maart 2024
Goleman - Peter Holvoet-Hanssen
Avontuurlijk, indrukwekkend, overweldigend
De laatst verschenen bundels van de niet-zo-fictieve dichter zijn "Gedichten voor de kleine reus", "Blauwboek", "De wolkendragers" en "Libretto".
In deze finale komt al zijn poëzie weer samen, die clasht als nooit tevoren en wederom nieuwe werelden creëert. Adjectieven genoeg te vinden voor deze inventieve dichter, laat mij het misschien summier houden op avontuurlijk, indrukwekkend, overweldigend.
Van verrassingen en veel lees- en luisterplezier gesproken. Zo vele referenties waarin je kunt verdwalen en bijdragen van o.a. de familieleden Noëlla Elpers & Anna Roza Holvoet ('Het Kapersnest'), Don Fabulist en Vrijhaven.
Koop deze bundel, en ga naar de voorstelling Goleman als die in uw buurt komt: u zult het zich met de extra geluidslaag die wordt voorzien door de geweldige Mauro Pawlovski en Leen Diependaele niet beklagen.
"Spiegel je tot je lust
zich in de spiegel kust
zodat je je bewust
wordt van de vonk
van al wat je kunt zijn,
tussen de spiegelschijn
weerkaatst tot je verdwijnt
in spiegellonk.
Niets blijft hier ooit gelijk.
Wat is dat beeld? Het strijkt
aan je voorbij, het lijkt
niet eens gezien.
Niets heeft op zich belang,
het gaat slechts om de gang
van slinken, duurt zolang
het zich aandient."
Uit: 'Zang van de schermsirenes' van Han van der Vegt. Zie: www.hanvandervegt.com
Gelezen in januari en februari 2024
Romans
Ook weer wat Frans bijgeleerd voor wat prachtige natuurbeschrijvingen betreft.
Poëzie
03 maart 2024
De bewaker - Peter Terrin
Terrin schrijft boeken die Oscarwaardige films kunnen opleveren
Ik las dit boek van Peter Terrin uit 2009 met tussenpozen uit. Met deze roman won hij de EU-Literatuurprijs, en prijkte hij ermee op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Dat Terrin al lang een groot schrijver is, is bij deze bewezen.
Die tussenpozen liggen niet zozeer aan het boek, dat heeft vooral te maken met wat tussen de oren zit bij mij. Maar verder over ‘De bewaker’. Die bewakers zijn legio in het boek. Zo zijn er de twee bewakers die we in het begin van het boek leren kennen, de ik-persoon Michel die zijn verhaal vertelt en zijn collega en maat Harry. Zij bewaken de parking in de kelderverdieping van een hoog luxueus appartementencomplex van “de elite” in naam van “de organisatie”, en waar zich de enige toegang tot de appartementen bevindt. Zij wachten op hun beurt op aflossing van een bewaker of zelfs meerdere die hen zouden vervangen, want ze zijn in tijden al niet meer in daglicht geweest. Harry is ervan overtuigd dat die vervanging er snel zal komen. Harry is er ook van overtuigd dat hun lot slechts een test is om uiteindelijk zelf tot bij “de elite” te kunnen behoren. Maar dan duurt hun lot ook wel heel lang.
En waartegen verdedigen ze het flatgebouw eigenlijk? Tegen een nieuwe oorlog die al is uitgebroken, nog moet uitbreken of er nooit echt zal komen? Op een dag vertrekken alle flatbewoners op één na. Het plaagt hen dat ze geen enkele weet hebben waarom dit het geval is, en wat er buiten echt aan de hand is. Alle contact met de buitenwereld hebben ze verloren. Na een tijdje schakelen ze zelfs alle kunstlicht uit in hun ondergrondse onderkomen, en worden ze zo goed als nachtdieren die geen nacht meer van dag kunnen onderscheiden.
En dan komt die derde bewaker er toch ineens, zelfs nadat hun bevoorradingen sterk zijn verminderd en ze er vooraf geen enkel bericht over hebben gekregen. De man zelf kan of wil hen er zelf ook niets over vertellen. Michel wil hem nog wegwijs maken doorheen hun ondergrondse verblijfplaats en hun gewoonten, maar daartegenover neemt Harry zijn komst niet zomaar aan en neemt hij zijn laatste collega “onder zijn hoede” om hem ertoe te dwingen meer te vertellen. Het laatste licht gaat dan uit bij deze twee hoofdpersonages, en zo stappen we samen met hen een absurdere visioenenwereld binnen. Wat er dan met hén echt gebeurd en wat Michel en bij uitbreiding zijn collega ernaast gaan hallucineren, blijft naar goede gewoonte bij Terrin eerder mysterieus. Ze gaan ook samen nog op zoek naar die laatste bewoner die ook nog ergens in het complex woont.
Al bij al is dit weer een sterk geschreven mysterieus boek van Terrin, waarin de verbetenheid van de twee bewakers om hun taak tot het einde toe te volbrengen, uiteindelijk doorslaat en tot een aantal vreemde toestanden leidt. Met vervreemding, beklemming en dreigingen alomtegenwoordig. En neemt hun taak in die volgehouden isolatie eindelijk ooit een einde?
En als je dit pas in 2024 leest, en je de film ‘All of us strangers’ van de Engelse
regisseur Andrew Heigh net hebt gezien, doet die film je zelfs best wat aan dit
boek denken, al was het maar vanwege het compleet geïsoleerde flatgebouw en de
totale vervreemding van de respectieve personages. Maar nee, die film blijkt
dan weer gebaseerd te zijn op het boek ‘Strangers’ van de Japanse schrijver en scenarioschrijver
Taichi Yamada. En zo blijf je aan associaties denken, en nieuwe boektitels
vinden. Maar om op die link even verder te gaan, is er al eens een
filmregisseur op gekomen om een boek van Terrin, die ook fotograaf is geweest
en als de beste in scènes kan schrijven die je zo voor je kan zien, te
verfilmen? Dat zou zeker ook de moeite zijn!
Populaire blogs
-
Het Boekenjagersboek doet wat moet: enthousiasmeren om te lezen en mee te doen. De Vlaamse boekenclub Boekenjagers bestaat 5 jaar! Het is ...
-
Opnieuw een echte literaire misdaadroman met inventief plot en innemende schrijfstijl Met een aantal staccato-zinnetjes valt Biebau in zijn ...
-
Dun Willem - Jeroen Olyslaegers (Boekengeschenk voor de Dag van de Confituur-Boekhandels) Jeroen Olyslaegers schreef een spannend en smakel...