Mijn lieve jongen - Nele Baplu

Een klein en krachtig verhaal dat lang blijft nazinderen

Mijn lieve jongen is de nieuwe novelle van bezige bij Nele Baplu, dat in eigen beheer werd uitgegeven. Met een gevoelige en poëtische pen schreef ze een verhaal over opa Arthur, Tuur voor de vrienden, die in een gevorderde fase van dementie zit. In de mist van zijn geheugen haalt hij herinneringen op aan de boottochten op zee met zijn kleinzoon.

Ook al heeft hij die kleinzoon aan de zee moeten afgeven, betekent die zee nog steeds veel voor hem. Natuurlijk loopt hij er ook zo vaak vertwijfeld langs om terug te vinden wat hij er verloren is. Hij probeert zich zo vast te klampen aan zijn herinneringen waarbij hij heden en verleden steeds meer door elkaar begint te mengen. Zijn dochter, de moeder van de kleinzoon, probeert op hem te letten en er voor hem te zijn.

Nele Baplu is opnieuw erg goed in het poëtisch suggereren van haar verhaal, en laat naast haar prachtige zinnen ook de witzinnen in haar novelle overduidelijk spreken, en gunt ze deze de lezer om ons zo de tijd te geven het verhaal in ons op te nemen en voor onszelf te interpreteren. Zoals schrijfster Maud Vanhauwaert het zich in haar lezing in het Antwerpse Letterenhuis ook liet ontvallen, zijn witzinnen vaak hiervoor van belang in een sterk boek.

Korte zinnen en weinig woorden brengen een klein verhaal waarin velen zich zullen herkennen. Ze maken dat je wordt meegenomen in het verdriet van opa Arthur, en wakkeren je empathie voor hem aan. De beelden uit dit kortverhaal blijven lang aan je plakken, daar mag je zeker van zijn. Opnieuw een aanrader van formaat.

Titel: Mijn lieve jongen

Auteur: Nele Baplu

Uitgever: Eigen beheer

Jaar: 2023

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

Jij bent mijn vingers - Nele Baplu

Onbeantwoorde verlangens in suggestieve en poëtische taal

Nele Baplu schreef opnieuw een mooie literaire novelle die me enorm raakte. Het verhaal gaat over Ruth, een celliste, die is gaan samenwonen met haar vriend Lander. Lander moet concurreren met haar muziek en haar docente Hannah, die enorm belangrijk is voor haar, wat het niet gemakkelijk maakt voor hem.

Hannah drijft Ruth tot het uiterste en tot het onder de ogen komen van haar verleden. Zo maakt ze van Ruth een nog betere celliste.
Naarmate de tijd vordert, wordt het verhaal herhaald in de volgende generatie.

De titel is uiterst goed gekozen, en de novelle raakt voluit gevoelige snaren. Nele schrijft poëtisch en suggestief, en laat ook stiltes spreken. Het verhaal gaat over onbeantwoorde verlangens en maakt me nieuwsgierig tot het einde. Hoe kan je in zo'n mooie taal schrijven?
Hoe meer ik lees, hoe meer ik me soms afvraag hoe auteurs hun woorden bij elkaar brengen en ervan overtuigd blijven, want bij mij knaagt de twijfel soms harder en harder als ik iets probeer op te schrijven.

Ik las dit korte verhaal op m'n smartphone omdat ik het zo dichtbij had, maar het daardoor misschien toch iets van z'n magie verloor. Een e-reader is op dat vlak toch nog aangenamer.

Titel: Jij bent mijn vingers
Auteur: Nele Baplu

Uitgever: Eigen beheer

Jaar uitgave: 2022

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

En toen begon de zee te zingen - Nele Baplu

Sterke emoties in een teer en troostend verhaal

Dit boek kreeg ik doorgestuurd van een durvende beginnende schrijfster, Nele Baplu. Hoewel dit haar eerste roman is, is er al wel een eerdere titel van haar te vinden, met name een gedichten- en afbeeldingenbundel (uit 2018) die ook al grote emoties bevat, die jonge moeders tijdens hun prille moederschap kunnen overmeesteren. De titel van die bundel liegt er niet om: ik zie je gewoon graag - postnatale tranen.

En toen begon de zee te zingen is ook een roman waarin sterke emoties het hoofdbestanddeel vormen. We leren Helena kennen, van wie het leven nog enkel uit waken en wachten bestaat. Na het verlies van haar eerste zoontje aan wiegendood, gaat ze nu elke dag op hetzelfde tijdstip de deur uit om telkens op dezelfde tram te zitten richting het ziekenhuis waar haar tweede zoon, Steppe, nu al twee jaar in coma ligt na een ongeval tijdens het mountainbiken.
Haar man, Marc, heeft zich op zijn werk gestort en is voor zijn vrouw gaan zorgen. Hij zorgt elke avond voor een heerlijke maaltijd en ze hebben nog steeds een goede relatie waarin Helena zich geborgen voelt. Steppe bezoeken lukt hem echter niet meer. Toch probeert hij het nog één keer, om vooral zijn vrouw een plezier te doen. Hij had echter niet voorzien wat voor gevoelens dit bij hem zou losmaken.

Helena is nog steeds overtuigd van haar zoons bewustzijn. Ze leest hem al langere tijd boeken voor en is er als enige nog van overtuigd dat hij al gereageerd heeft op haar stem.
Op dit moment is ze bezig met een gevoelig mythisch soort verhaal over een Welshe jongen die in vroegere tijden op het strand werd achtergelaten onder de warme bescherming van een lammetjesvacht. Helena is helemaal betoverd geraakt van dit verhaal over Trystan dat haar enorm ontroert. De twee verhalen raken in elkaar vervlochten, en we volgen zowel het nieuwe verdriet van Helena als het oude verdriet uit haar boek. De zee geeft, neemt en zingt. En een Welsh wiegeliedje duikt af en toe uit de zee op als troostend en wonden helend gezang.

Het dunne boek heeft Helena gevonden in een boekenruilkastje, en sluit af met de mysterieuze woorden 'Bel me' en een telefoonnummer. Als ze dit dan ook probeert, brengt dit voor haar na eerst nog een tijdje op haar honger te zitten, een wending te weeg in haar leven. Zo kruipt er ook nog de nodige spanning in het boek!

De schrijfster weet vooral haar karakters uit te diepen en het grote verdriet onder woorden te brengen dat door heel het boek doorschemert. Ook verspringt ze regelmatig van perspectief. Zo blijft het boek interessant voor de lezer en kabbelt het zeker niet rustig voort. Zo leren we hoe de verschillende personages op elkaar reageren, en wat schuldgevoelens en gemis tot gevolg kunnen hebben op iemand. De roman is diepgravend en ontroerend, maar niet onoverkomelijk zwaar. Door de vervlechting van de twee verhalen en de connectie niet te verliezen met het dagelijkse leven kan je als lezer overeind blijven en vind je in plaats van wanhoop troost in deze sterk geschreven roman.

Dit boek maakte vooral sterke emoties bij me los, een ontspanning/ontsnapping was het deze keer niet echt. Het was ook best herkenbaar omdat de leefomgeving uit dit boek net als voor mezelf Antwerpen is, en ik net op dit moment enkele dingen ook herkende en het daardoor nog dichter bij mij kwam.
Deze roman werd genomineerd voor de Cultuurprijs Herenthout 2020.

Titel: En toen begon de zee te zingen
Auteur: Nele Baplu
Uitgever: In eigen beheer, Brave New Books
Jaar uitgave: 2020

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt.

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen