Het nodige breken - Sara Eelen

Een poëziebundel die recht naar het hart gaat

Dit is een bundel met gedichten die erg tot me spreken op dit moment. Over de tijd die onontkoombaar is, en hoe we ons daarin bewegen, hoe we met die tijd omgaan, we er ons toe verhouden. Een geweldige bundel die me emotioneel direct raakt, zonder elke zin te willen/moeten begrijpen. 

Sanseveria

Je ligt opgerold in een eenpersoonsbed.

In de hoek van de kamer

staat een sanseveria die je hebt uitgekozen

omdat je ervan weg kan gaan.

Sinds enkele dagen trekt de plant meer zuurstof uit de ruimte dan jij.

Niet omdat je weg bent

maar omdat je jezelf zo op het bed hebt gerold

waardoor de lucht zich als een laken over je heen legt.

Niemand ziet de zwermen op je neerdalen.

Niemand legt zijn hand op je dij als een pleister.

We vormen rijen

waarlangs je verdriet geen uitweg ziet.

We trekken de lamellen open

in een barcode die je ogen niet willen scannen.

Je lijkt een kleurplaat beklad door een rusteloos kind.

Alles buiten de lijntjes behalve je lach.

De laatste zinnen van Genesis:

[...]

Het leven rolt zich uit als een zachte deken

maar op het einde toont het hoe het al die tijd

iets hard en doods bewaarde binnenin.

Titel: Het nodige breken

Auteur: Sara Eelen

Uitgever: Uitgeverij Vrijdag

Jaar: 2022

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

Mijn lieve jongen - Nele Baplu

Een klein en krachtig verhaal dat lang blijft nazinderen

Mijn lieve jongen is de nieuwe novelle van bezige bij Nele Baplu, dat in eigen beheer werd uitgegeven. Met een gevoelige en poëtische pen schreef ze een verhaal over opa Arthur, Tuur voor de vrienden, die in een gevorderde fase van dementie zit. In de mist van zijn geheugen haalt hij herinneringen op aan de boottochten op zee met zijn kleinzoon.

Ook al heeft hij die kleinzoon aan de zee moeten afgeven, betekent die zee nog steeds veel voor hem. Natuurlijk loopt hij er ook zo vaak vertwijfeld langs om terug te vinden wat hij er verloren is. Hij probeert zich zo vast te klampen aan zijn herinneringen waarbij hij heden en verleden steeds meer door elkaar begint te mengen. Zijn dochter, de moeder van de kleinzoon, probeert op hem te letten en er voor hem te zijn.

Nele Baplu is opnieuw erg goed in het poëtisch suggereren van haar verhaal, en laat naast haar prachtige zinnen ook de witzinnen in haar novelle overduidelijk spreken, en gunt ze deze de lezer om ons zo de tijd te geven het verhaal in ons op te nemen en voor onszelf te interpreteren. Zoals schrijfster Maud Vanhauwaert het zich in haar lezing in het Antwerpse Letterenhuis ook liet ontvallen, zijn witzinnen vaak hiervoor van belang in een sterk boek.

Korte zinnen en weinig woorden brengen een klein verhaal waarin velen zich zullen herkennen. Ze maken dat je wordt meegenomen in het verdriet van opa Arthur, en wakkeren je empathie voor hem aan. De beelden uit dit kortverhaal blijven lang aan je plakken, daar mag je zeker van zijn. Opnieuw een aanrader van formaat.

Titel: Mijn lieve jongen

Auteur: Nele Baplu

Uitgever: Eigen beheer

Jaar: 2023

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

Verslagje Zuiderzinnen 2023

Literair stadsfestival om van te smullen 

Wat had ik uitgekeken naar 17 september! Dé zondag van de vernieuwde Zuiderzinnen. Enkele vroegere edities van de laatste jaren tussen 2000 en 2012 had ik al eens bijgewoond, en daarom keek ik er zo naar uit om terug naar dit toen zo beroemde literair stadsfestival te komen.
Mijn bijdrage aan de crowdfunding in de aanloop naar het festival gaf bij de inkom, waar ik me tijdig aanmeldde, recht op een gratis ticket en een consumptie. Het was even zoeken, maar dat kwam in orde door de vrijwilligers aan het onthaal bij de start van dit nieuwe begin.

De weer drukdoende Don Vitalski presenteerde de opening van het festival met het Zuiderzinnenlied door initiatiefnemers Ernst Löw en zijn eega Deborah Ostrega. Na enkele openingsspeeches van de andere trekkers Axel Daeseleire en Luc Huybrechts, luisterde ik nog even naar Jeroen Olyslaegers om daarna naar de eerste locatie te vertrekken op de “Gedempte Zuiderdokken”: de prachtige Bar Local waar de heerlijke Jan De Smet met veel smaak en plezier werk van Drs. P. ten berde bracht en terug tot leven wekte. Het boegbeeld van het ter ziele gegane De Nieuwe Snaar en nog steeds muzikale-duivel-doet-al combineerde opnieuw geweldige liedjesteksten met zijn fantastische accordeon-deunen. Een heerlijk optreden als vliegende start mag je wel zeggen!

Daarna ging ik snel verder naar Cinema Lumière in het FotoMuseum om auteur-cowboy Christophe Vekeman aan het werk te zien met enkele voor mij best herkenbare hilarische midlife-gedichten 😂, weliswaar uit mannelijk standpunt bekeken. Het standpunt van mijn smartphone moest wat hoger om boven zijn cowboyhoed uit te komen en een foto te kunnen nemen van de volgende auteur: Peter Terrin. Die kwam voorlezen uit zijn laatste roman De gebeurtenis, die ik al wel gelezen had, maar daar werd zeker door hem nog iets aan toegevoegd. Zo gaat dat nu eenmaal met sommige schrijvers die je kunnen ‘vastpakken’ op een podium. Het gevolg was dat ik goed gelachen en met interesse geluisterd heb.

Voor mijn volgende geplande stop had ik nog minder tijd. Een rondje rond de werken die aan de andere kant van dit uitgestrekte plein nog bezig zijn deden me met wat vertraging toekomen in het Zuiderpershuis voor de geweldige allround schrijfster Joke Van Leeuwen. Gelukkig schoven er nog mensen aan in de zaal en ging er nog ergens een smartphone af, waardoor ze zelf ook wat later in gang schoot. Joke van Leeuwen is een schat van een mens: zowel grappig, lief als scherp wanneer het nodig is. Ze vermengde enkele van haar kindergedichten met enkele teksten uit haar werk voor volwassenen, maar alles wat deze Nederbelgische schrijft is even heerlijk en eerlijk.

Vanuit het Zuiderpershuis liep ik wat verder door naar galerie Keteleer voor de ver’Brussel’de Nederlander Rob van Essen, die ik voor het eerst ook gedichten hoorde voorlezen. Hij heeft onlangs een gedichtenbundel uitgebracht “Alleen de warme dagen waren echt”, waaruit hij enkele gedichten voorlas. Galerieën zijn blijkbaar ietwat minder be-“stoeld” dan theater-of cinemazalen voor toch ook heel wat aanwezigen. Daar viel mee om te gaan en steun werd er uiteindelijk gevonden om ontspannen te kunnen luisteren. 

Want daarna kwam Elvis Peeters (muziekpseudoniem voor Jos Verlooy) nog aan de beurt, één helft van het duo dat net de roman “De Tijden” heeft uitgebracht. (De andere helft, echtgenote Nicole Van Bael had zich verontschuldigd en liet haar man de honneurs waarnemen.) 

Elvis Peeters bleef zijn naam waardig en sloeg ook nog enkele hoge noten aan, bij herhaaldelijk aandringen kreeg hij zelfs het voor het literair-kunstzinnige gebeuren opgedaagde publiek nog mee ook. De stem van jazz- en punkband Wilderman (en wijlen jaren ‘80 cult-rockgroep Aroma di Amore) is blijkbaar een stevige, ik moet toegeven dat ik nog niet van deze muziek gehoord had. Zijn Nederlandse liedteksten op dit korte optreden waren in ieder geval erg de moeite waard. Van hem zou ik best nog een langere lezing willen horen! Marcel Van Thilt indachtig ook, dus was het niet zo erg dat ik die naam op het podium had geskipt. 

Ik ben nog even naar dat podium terug gewandeld om naar Roland Van Campenhout te gaan luisteren die even kwam ‘bluesen’ voor het aanwezige publiek dat de trappen van het Museum voor Schone Kunsten bezet hield en van de stralende zon aan het genieten was. Daarna nog even gedag gaan zeggen aan misschien wel de meest sympathieke dichter die ik ken, en waarschijnlijk al zijn fans persoonlijk tagt in zijn heilige drievuldigheidsprofielen op een bekend sociaal medium: de geweldige Peter Holvoet-Hanssen. Het is nu al uitkijken naar zijn Wolkendragers-voorstelling op 20 oktober!

Nog een keertje ging ik richting Café Local dat goed vol was gelopen om naar de internationale succesacteur Koen De Bouw te komen luisteren (De Brit Ben Elton die zijn Britse evenknie ‘Professor T’ speelt is een fan van hem!) Wel, deze De Bouw bracht aan het einde van de dag een verhaal van de betreurde schrijver Jean-Marie Berckmans volledig tot leven met zijn prachtige stem. En dat deze combinatie véél volk trok, is een understatement! Ook een heel tof optreden om mee te maken dus. Ik was nog graag in het overvolle hippe café De Hopper binnen geraakt om naar de Nederlandse ster Frank Boeijen te kunnen luisteren, maar oké, ik had toch voldoende gezien om dit niet aan mijn hart te laten komen.

Dat het nieuwe #ZuiderZinnen - festival goed was! Smul smul...  op naar de volgende editie!?! 

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.