Literair stadsfestival om van te smullen
Wat had ik
uitgekeken naar 17 september! Dé zondag van de vernieuwde Zuiderzinnen. Enkele vroegere
edities van de laatste jaren tussen 2000 en 2012 had ik al eens bijgewoond, en
daarom keek ik er zo naar uit om terug naar dit toen zo beroemde literair stadsfestival
te komen.
Mijn bijdrage aan de crowdfunding in de aanloop naar het festival gaf
bij de inkom, waar ik me tijdig aanmeldde, recht op een gratis ticket en een
consumptie. Het was even zoeken, maar dat kwam in orde door de vrijwilligers
aan het onthaal bij de start van dit nieuwe begin.
De weer drukdoende
Don Vitalski presenteerde de opening van het festival met het Zuiderzinnenlied
door initiatiefnemers Ernst Löw en zijn eega Deborah Ostrega. Na enkele
openingsspeeches van de andere trekkers Axel Daeseleire en Luc Huybrechts,
luisterde ik nog even naar Jeroen Olyslaegers om daarna naar de eerste locatie
te vertrekken op de “Gedempte Zuiderdokken”: de prachtige Bar Local waar de
heerlijke Jan De Smet met veel smaak en plezier werk van Drs. P. ten berde
bracht en terug tot leven wekte. Het boegbeeld van het ter ziele gegane De
Nieuwe Snaar en nog steeds muzikale-duivel-doet-al combineerde opnieuw
geweldige liedjesteksten met zijn fantastische accordeon-deunen. Een heerlijk
optreden als vliegende start mag je wel zeggen!
Daarna ging ik snel verder naar Cinema Lumière in het FotoMuseum om auteur-cowboy Christophe Vekeman aan het werk te zien met enkele voor mij best herkenbare hilarische midlife-gedichten 😂, weliswaar uit mannelijk standpunt bekeken. Het standpunt van mijn smartphone moest wat hoger om boven zijn cowboyhoed uit te komen en een foto te kunnen nemen van de volgende auteur: Peter Terrin. Die kwam voorlezen uit zijn laatste roman De gebeurtenis, die ik al wel gelezen had, maar daar werd zeker door hem nog iets aan toegevoegd. Zo gaat dat nu eenmaal met sommige schrijvers die je kunnen ‘vastpakken’ op een podium. Het gevolg was dat ik goed gelachen en met interesse geluisterd heb.
Voor mijn
volgende geplande stop had ik nog minder tijd. Een rondje rond de werken die
aan de andere kant van dit uitgestrekte plein nog bezig zijn deden me met wat
vertraging toekomen in het Zuiderpershuis voor de geweldige allround
schrijfster Joke Van Leeuwen. Gelukkig schoven er nog mensen aan in de zaal en
ging er nog ergens een smartphone af, waardoor ze zelf ook wat later in gang
schoot. Joke van Leeuwen is een schat van een mens: zowel grappig, lief als
scherp wanneer het nodig is. Ze vermengde enkele van haar kindergedichten met
enkele teksten uit haar werk voor volwassenen, maar alles wat deze Nederbelgische
schrijft is even heerlijk en eerlijk.
Vanuit het Zuiderpershuis liep ik wat verder door naar galerie Keteleer voor de ver’Brussel’de Nederlander Rob van Essen, die ik voor het eerst ook gedichten hoorde voorlezen. Hij heeft onlangs een gedichtenbundel uitgebracht “Alleen de warme dagen waren echt”, waaruit hij enkele gedichten voorlas. Galerieën zijn blijkbaar ietwat minder be-“stoeld” dan theater-of cinemazalen voor toch ook heel wat aanwezigen. Daar viel mee om te gaan en steun werd er uiteindelijk gevonden om ontspannen te kunnen luisteren.
Want daarna kwam Elvis Peeters (muziekpseudoniem voor Jos Verlooy) nog aan de beurt, één helft van het duo dat net de roman “De Tijden” heeft uitgebracht. (De andere helft, echtgenote Nicole Van Bael had zich verontschuldigd en liet haar man de honneurs waarnemen.)
Elvis Peeters bleef zijn naam waardig en sloeg ook nog enkele hoge noten aan, bij herhaaldelijk aandringen kreeg hij zelfs het voor het literair-kunstzinnige gebeuren opgedaagde publiek nog mee ook. De stem van jazz- en punkband Wilderman (en wijlen jaren ‘80 cult-rockgroep Aroma di Amore) is blijkbaar een stevige, ik moet toegeven dat ik nog niet van deze muziek gehoord had. Zijn Nederlandse liedteksten op dit korte optreden waren in ieder geval erg de moeite waard. Van hem zou ik best nog een langere lezing willen horen! Marcel Van Thilt indachtig ook, dus was het niet zo erg dat ik die naam op het podium had geskipt.
Ik ben nog even naar dat podium terug gewandeld om naar Roland Van Campenhout te gaan luisteren die even kwam ‘bluesen’ voor het aanwezige publiek dat de trappen van het Museum voor Schone Kunsten bezet hield en van de stralende zon aan het genieten was. Daarna nog even gedag gaan zeggen aan misschien wel de meest sympathieke dichter die ik ken, en waarschijnlijk al zijn fans persoonlijk tagt in zijn heilige drievuldigheidsprofielen op een bekend sociaal medium: de geweldige Peter Holvoet-Hanssen. Het is nu al uitkijken naar zijn Wolkendragers-voorstelling op 20 oktober!
Nog een keertje
ging ik richting Café Local dat goed vol was gelopen om naar de internationale succesacteur
Koen De Bouw te komen luisteren (De Brit Ben Elton die zijn Britse evenknie
‘Professor T’ speelt is een fan van hem!) Wel, deze De Bouw bracht aan het
einde van de dag een verhaal van de betreurde schrijver Jean-Marie Berckmans volledig
tot leven met zijn prachtige stem. En dat deze combinatie véél volk trok, is
een understatement! Ook een heel tof optreden om mee te maken dus. Ik was nog
graag in het overvolle hippe café De Hopper binnen geraakt om naar de
Nederlandse ster Frank Boeijen te kunnen luisteren, maar oké, ik had toch
voldoende gezien om dit niet aan mijn hart te laten komen.
Dat het nieuwe
#ZuiderZinnen - festival goed was! Smul smul...
op naar de volgende editie!?!
--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.
