Ver na datum komt hier mijn leeslijst van april tot en met juni:
2 x Joe Sacco: Palestina beklijft in tekst en beelden.
- Onder Palestijnen. De Intifada in beeld, mijn bespreking
- Gaza 1956: In de marge van de geschiedenis:
In deze tweede graphic novel van Joe Sacco over Palestina graaft de auteur zich in een specifieke aanval van het Israëlische leger in, die plaatsvond in een school in Rafah in 1956 en waar 111 Palestijnen werden vermoord. Tussendoor doet hij wel verslag van wat er dagelijks gebeurt tijdens zijn heen en terug verblijven ter plaatse in de jaren 2001-2009, de tijd die hij nodig heeft om dit boek te kunnen schrijven, tal van oudere getuigen te vinden en hun verhalen in elkaar te puzzelen totdat hij een compleet beeld over deze specifieke Israëlische aanval heeft. Waar Onder Palestijnen een verzameling van getuigenissen is over de eerste Intifada begin de jaren '90, en zo een chaotische en drukke ratjetoe wordt van aparte verhalen, komt er hier dus een duidelijke lijn naar voren. De expliciete en expressieve pentekeningen maken nog steeds de typische stempel uit van Sacco die hij stevig drukt op al zijn werk. En zo begrijp je ook weer waarvandaan de voortdurende Israëlische claims komen op het land en de huizen van de Palestijnen, en de kwalijke onwil van de staat Israël (let wel, niet alle joodse burgers bedoel ik dus) om maar enigermate begrip te hebben voor de verliezen en het lijden van de oorspronkelijke bewoners van hun zogezegde "beloofde land". De Britten hebben met dit oude mandaatgebied een smerig spelletje gespeeld dat vandaag nog maar eens tot het grootste geweld in het Midden-Oosten leidt. Vertaald door Tineke Funhoff voor uitgeverij Atlas
2 x Maya Angelou: een autobiografisch deel en haar bekendste gedichtenbundel
- I know why the caged bird sings: Het debuut en een interessant coming of age verhaal van deze grote Amerikaanse schrijfster. Angelou schreef meerdere autobiografische werken maar dit is haar debuut, wat je er ook wel wat aan merkt. Niettemin de moeite om te lezen!
- And still I rise: Wereldse geëngageerde en krachtige poëzie
2 poëtische filmscripts:
- The banshees of Inisherin van Martin McDonagh: een prachtig script en een prachtige film geschreven en geregisseerd door deze Ierse filmmaker. Met heerlijke rollen voor Colin Farrell en Brendan Gleeson.
- All of this unreal time van Max Porter: een prachtige monoloog die in een kortfilm werd omgezet door de Ierse schrijfster en filmmaker, Aoife McArdle in 2021. Met Cillian Murphy die het geheel op zijn schouders droeg en ook het voorwoord schreef in dit dunne maar oh zo mooie pareltje. Het gaat over de gevoelens van een man die van het donker naar het licht reist en over zijn tekortkomingen als mens reflecteert. Porter is een opmerkelijk schrijver die de grenzen van de Engelse taal opzoekt. Moeilijk te geloven dat een Nederlandse vertaling zijn Engelse taalvondsten volledig eer kan bewijzen. Hij is de auteur van het prachtige Grief is the thing with feathers en de totaal andere maar ook prachtige boeken Lanny en Shy.
2 novelles:
- Monsieur Hawarden van Filip De Pillecyn: Dit is een nieuwe uitgave aangevuld met een uitgebreid voorwoord van Tom Lanoye die de achtergrond van de auteur en dit verhaal schetst, en het historische onderzoeksverslag van Annick Lesage. Alle drie delen waren de moeite. Mijn bespreking
- Het geschenk van Gaea Schoeters: Een heerlijke politieke satire. Aanrader!
2 essays:
- De wereld en de aarde: Hoe houden we het veilig? van David Van Reybrouck
- Optimisme zonder hoop van Tommy Wieringa
Deze beide essays gaan over de klimaat- en ecologische crisis waarin de aarde zich bevindt. Van Reybrouck bestudeert hoe de huidige diplomatie die traditioneel tussen landen navigeert zich zou moeten heruitvinden op wereldvlak om deze crisis aan te pakken. Tommy Wieringa stelt dat de klimaatcrisis ons heeft opgezadeld met een vorm van toekomstloosheid die zonder precedent is in de menselijke geschiedenis. Hoe moeten we daar als individu mee omgaan? Geef je de hoop op, stelt Wieringa, dan ontdoe je je ook meteen van de hopeloosheid. Optimisme zonder hoop is volgens hem een mentaliteit die je in staat stelt een soort leefbare toekomst te verdedigen, ongeacht het resultaat. Geen van deze twee essays zal je bijster optimistisch maken. Goed geschreven zijn ze wel, maar de oplossingen liggen niet voor de hand en lijken me ook niet altijd concreet genoeg.
Eén poëtische ontdekkingstocht naar wat uitgestorven is:
- Een vlam Tasmaanse tijgers van Charlotte Van den Broeck: welbespraakte en poëtische reflecties over verlies, over hoop in tijden van klimaatcrisis, en de herstellende kracht van verhalen. Of de Tasmaanse tijgers ooit opnieuw tot leven kunnen worden gebracht, zoals men ook met de mammoet zou proberen te doen, is van minder tel. Van den Broeck heeft weer een parel van een boek geschreven, waarin historische verhalen en ontdekkingstochten van haarzelf én diegenen die haar hierin voor gingen, in prachtige zinnen tot leven zijn gebracht.
Eén heerlijk hoorspel
- Dracula van Het Geluidshuis: Warre Borgmans is zoals steeds de verteller van een geweldige hervertelling van een bekend verhaal, nu over een zekere graaf Dracula uit Transsylvanië. Het samengaan van het kruim der Vlaamse acteurs en prachtige muziek is heel fijn om al nagelbijtend en op het puntje van je stoel zittend bij te ontspannen. In principe voor kinderen vanaf 8 jaar. Afgekruid met fijne humor voor de al wat betere verstaander.
