Te bizar verhaal om te kunnen meebeleven
Personages met een hoek af in een bizar verhaal, daar blijkt Arnon Grunberg gespecialiseerd in te zijn, en zouden je moeten doen grinniken tijdens het lezen. Deze roman van Grunberg is al van 2021.
Zelda, een jonge vrouw van 26, is de hoofdfiguur van deze roman. In een kort eerste deel vertelt ze over haar afkomst en kindertijd. Nadat ze door haar moeder verlaten werd die naar Canada verhuisde voor een nieuw leven en een nieuwe levenspartner, bleef ze achter bij haar vader en sloot ze zich aan bij een jeugdbende waar ze diende als lokeend, ‘als drager van eigen en andermans geheimen’. Toen ze op haar zestiende haar vader beloofde ermee te stoppen en niet vroegtijdig te sterven, begon ze aan de rest van haar leven.
Na heel wat
vijvertjes doorzwommen te hebben, is ze op volwassen leeftijd werkzaam als
assistente voor de oudere operaregisseur, Rasmus, die op jongere jongens valt. Hem
moet ze helpen bij een opera die over Aleppo gaat en jonge Syrische
vluchtelingen helpen casten voor een kinderkoor.
Daarnaast is er de oudere onder prijzen bedolven acteur en winnaar van twee
Louis d’Or-awards, Jona, die ze vindt dankzij een verloren opschrijfboekje. Zij
probeert hem van zijn demonen te genezen, zoals ze al eerder probeerde in het
verleden, maar lukt daar uiteraard niet in.
Ten slotte is er nog de Zweedse jongen Per, die al enkele jaren aan een scenario
werkt over een Zweedse cowboy zonder hoed die op iedereen wraak wil nemen die
hem ooit iets heeft aangedaan, en in de gevangenis wil raken. Hij slaagt er
echter niet in dit scenario de moeite waard te maken en af te krijgen. Hij
kijkt op naar Zelda. Of ze beiden wel door haar gered gaan kunnen worden, is al
van in het begin vrij duidelijk.
Zelda loopt zelf
beschadigd en verloren rond in haar leven. Op zoek naar een uitweg trekt ze met
haar twee “jongens” naar de Siciliaanse zon om daar in Taormina onder de sinaasappelbomen
in een open driehoeksrelatie samen te proberen hun versie van een paradijs te
vinden. Daar vindt zoals de titel ook aangeeft, een volgend keerpunt in het
verhaal plaats.
Wees gerust, er zijn mooie zinnen en “awkward” scènes voldoende te vinden in dit boek voor de liefhebbers. De personages en het plot die Grunberg creëerde, zijn echter wat te bizar en te sinister voor mij om door meegezogen te worden, ook wat te voorspellend misschien. De onechtheid door het voortdurend ‘acteren’ gaat tegensteken op de duur. Geloofwaardigheid is niet echt een argument voor mij, absurdisme kan altijd zolang ik maar overtuigd raak. Ik worstel echter ook te veel met de hoofdfiguren die erg vreemd met elkaar omgaan en het verhaal smaakt te wrang en te hard om dit boek met een voldaan gevoel dicht te slaan. Op die manier heeft het dan toch nog (een soort van) indruk gemaakt.
Met dank en excuses aan boekensite.gent voor de vertraging bij deze bespreking!
https://www.facebook.com/boekensite.gent
Titel: De dood in Taormina
Auteur: Arnon Grunberg
Uitgever: Nijgh & Van Ditmar
Jaar: 2021
Geen opmerkingen:
Een reactie posten