Goleman - Peter Holvoet-Hanssen

Avontuurlijk, indrukwekkend, overweldigend

Neem het live-aspect van de optredens van Peter Holvoet-Hanssen weg, toch zeker de helft van het totale plaatje en je blijft nog steeds achter met reuzesterke gedichten. Goleman is het verslag van de finale van de laatste reus, de vernietigende Goleman. Hij wordt sterfelijk, kruipt in de huid van zijn grootste rivaal, de mens, en wordt weer geboren als onhandige dichter in een doodlopende straat ergens in Antwerpen. Ha! Verrassing! :-)
De laatst verschenen bundels van de niet-zo-fictieve dichter zijn "Gedichten voor de kleine reus", "Blauwboek", "De wolkendragers" en "Libretto".

In deze finale komt al zijn poëzie weer samen, die clasht als nooit tevoren en wederom nieuwe werelden creëert. Adjectieven genoeg te vinden voor deze inventieve dichter, laat mij het misschien summier houden op avontuurlijk, indrukwekkend, overweldigend.

Van verrassingen en veel lees- en luisterplezier gesproken. Zo vele referenties waarin je kunt verdwalen en bijdragen van o.a. de familieleden Noëlla Elpers & Anna Roza Holvoet ('Het Kapersnest'), Don Fabulist en Vrijhaven.
Koop deze bundel, en ga naar de voorstelling Goleman als die in uw buurt komt: u zult het zich met de extra geluidslaag die wordt voorzien door de geweldige Mauro Pawlovski en Leen Diependaele niet beklagen.

"Spiegel je tot je lust
zich in de spiegel kust
zodat je je bewust
wordt van de vonk
van al wat je kunt zijn,
tussen de spiegelschijn
weerkaatst tot je verdwijnt
in spiegellonk.

Niets blijft hier ooit gelijk.
Wat is dat beeld? Het strijkt
aan je voorbij, het lijkt
niet eens gezien.
Niets heeft op zich belang,
het gaat slechts om de gang
van slinken, duurt zolang
het zich aandient."

Uit: 'Zang van de schermsirenes' van Han van der Vegt. 
Zie: www.hanvandervegt.com

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

Gelezen in januari en februari 2024

Romans

Cent millions d'années et un jour - Jean-Baptiste Andrea (Frans gelezen)

Trage natuurbeschrijvingen of natuurbeschrijvingen die tot traagheid aanzetten, zaten tot nu toe weinig in mijn leesvoer. De Fransman Jean-Baptiste Andrea lukte er wel in me mee te nemen naar de Dolomieten, en de weg mee af te leggen met de professor paleontologie Stan, zijn Italiaanse vriend en voormalige assistent Umberto, diens Duitse collega Peter en de Italiaanse berggids Gio, in het jaar 1954. In een bergdorpje op de Frans-Italiaanse grens vertrekken ze. Stan is sinds zijn zesde levensjaar op jacht naar fossielen. Op deze reis is hij op zoek naar zijn eerste dinosaurusskelet waarvan wordt verondersteld, op basis van een lokaal overgeleverd verhaal, dat die in het ijs bevroren zou zijn. Maar nog meer dan de zucht naar een baanbrekende wetenschappelijke ontdekking, brengt hun tocht hen in de herfst- en het oprukkende winterseizoen in aanraking met de barre natuur, de koude, de stilte en de eenzaamheid. Als de winter echt begint, blijft Stan als enige in het basiskamp achter en moet hij zien te overleven tot het voorjaar om weer te kunnen afdalen naar de bewoonde wereld. Hij zit in een wereld die hem tot waanzin drijft en een terugkeer naar zijn kindertijd brengt. Hoe lang kan de levenskracht van een mens mee?
Ook weer wat Frans bijgeleerd voor wat prachtige natuurbeschrijvingen betreft. 

Al het blauw - Peter Terrin

Ik las dit boek al twee jaar geleden, vlak nadat het was uitgekomen. Dit jaar stond het op de leeslijst van de plaatselijke leesclub die ik vaak frequenteer. Het blijkt een roman te zijn die overeind blijft, en waar je na een tweede lezing en een gedegen groepsbespreking nog eens zo veel uithaalt. Mijn bespreking klopt ongeveer nog steeds. 

De bewaker - Peter Terrin

Met deze roman uit 2009 won Peter Terrin de EU-Literatuurprijs. Ook prijkte hij ermee op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Dat Terrin al lang een groot schrijver is, is bij deze bewezen. Dit boek is opnieuw mysterieus leesvoer dat ook weer een grote filmische kracht heeft. Mijn bespreking

Poëzie

Levenslust - Joke van Leeuwen

Een lang lustig allesomvattend en over het hele leven gedicht van de Nederlands-Belgische Joke van Leeuwen. Over de drang om steeds verder te gaan. 

Daar zijn woorden voor. - Toon Tellegen

Een verzamelbundel van de geweldige mooie gedichten van de Nederlander Toon Tellegen, die hij zelf selecteerde. Over leven en dood, over de mens op zoek naar geluk, over vallen en opstaan. Een wikkel waar steeds opnieuw 'snoepjes' uit vallen om van te genieten. 

Kom nog even naar mij kijken straks - Edward van de Vendel (poëzieweekgedicht)

Meer Nederlandse poëzie dit jaar tijdens de poëzieweek van deze beroemde en populaire Nederlandse (kinder-)schrijver en -dichter. Zijn muziekkeuze niet te na gesproken (zelf ben ik niet echt een fan van Liliane St Pierre noch Eurosong) is zijn bundel 'Wat je moet doen als je over een nijlpaard struikelt' een pareltje om zelf te lezen, én daarna cadeau te doen aan een jong gezin. Voor de poëzieweek dit jaar liet hij zich leiden om te schrijven wat er op zijn hart lag: dit is een bundel geworden over een aantal mijlpalen in zijn leven: vriendschap en liefde, van ouders afscheid moeten nemen, over volwassen worden, angsten, ... Herkenbaar, over dagelijkse en minder dagelijkse beslommeringen, filosofisch. 

Ter gelegenheid van poëzie: verslag van twee jaar Dichter des Vaderlands (Nl) - Lieke Marsman

Meegenomen uit de plaatselijke bibliotheek: de gedichten van de vorige Nederlandse dichter des Vaderlands, de heerlijke en moedige dichteres Lieke Marsman. Ze nam het estafettestokje over van Tsead Bruinja. Eind 2023 nam de eveneens geweldige Babs Gons het stokje over. 

Marsman schreef over de Nederlandse politiek, en nam het op voor de stemlozen, diegenen die achtergebleven waren en vergeten. In grote lijnen zijn deze gedichten te volgen door deze Belgische lezeres, want wat is er zo veel herkenbaar voor ons. Deze bundel bevat haar gedichten en essays uit deze twee jaar als Dichter des Vaderlands die ze in de Nederlandse krant NRC heeft gepubliceerd. Van genoten! 

Zabriskie - Peter Verhelst

Peter Verhelst is een poëzieheld. In deze bundel die geconcipieerd werd als de kroon op het werk na de bundels 'Zon' en '2050' van waar we als mensheid op afstevenen worden er verschillende reizen aka "voyages" ondernomen. Avontuurlijk, associatief, verleidend, opnieuw zinnenprikkelend. Zijn metaforen en beelden gaan ook in deze bundel weer alle kanten uit. Ik moet toegeven dat ik hier en daar weer verloren gelopen ben, graag zou ik ze hem eens horen brengen om me nog wat beter te kunnen onderdompelen in zijn wereld. Verhelst schrijft in zijn verantwoording dat hij zich liet leiden door een hele reeks beeldende kunstwerken. Die links zette hij op zijn website, en geeft je een extra laag bovenop de gedichten en het caleidoscopische beeld die ze samen schenken. 

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.

De bewaker - Peter Terrin

Terrin schrijft boeken die Oscarwaardige films kunnen opleveren

 

Ik las dit boek van Peter Terrin uit 2009 met tussenpozen uit. Met deze roman won hij de EU-Literatuurprijs, en prijkte hij ermee op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Dat Terrin al lang een groot schrijver is, is bij deze bewezen.

Die tussenpozen liggen niet zozeer aan het boek, dat heeft vooral te maken met wat tussen de oren zit bij mij. Maar verder over ‘De bewaker’. Die bewakers zijn legio in het boek. Zo zijn er de twee bewakers die we in het begin van het boek leren kennen, de ik-persoon Michel die zijn verhaal vertelt en zijn collega en maat Harry. Zij bewaken de parking in de kelderverdieping van een hoog luxueus appartementencomplex van “de elite” in naam van “de organisatie”, en waar zich de enige toegang tot de appartementen bevindt. Zij wachten op hun beurt op aflossing van een bewaker of zelfs meerdere die hen zouden vervangen, want ze zijn in tijden al niet meer in daglicht geweest. Harry is ervan overtuigd dat die vervanging er snel zal komen. Harry is er ook van overtuigd dat hun lot slechts een test is om uiteindelijk zelf tot bij “de elite” te kunnen behoren. Maar dan duurt hun lot ook wel heel lang.

En waartegen verdedigen ze het flatgebouw eigenlijk? Tegen een nieuwe oorlog die al is uitgebroken, nog moet uitbreken of er nooit echt zal komen? Op een dag vertrekken alle flatbewoners op één na. Het plaagt hen dat ze geen enkele weet hebben waarom dit het geval is, en wat er buiten echt aan de hand is. Alle contact met de buitenwereld hebben ze verloren. Na een tijdje schakelen ze zelfs alle kunstlicht uit in hun ondergrondse onderkomen, en worden ze zo goed als nachtdieren die geen nacht meer van dag kunnen onderscheiden.

En dan komt die derde bewaker er toch ineens, zelfs nadat hun bevoorradingen sterk zijn verminderd en ze er vooraf geen enkel bericht over hebben gekregen. De man zelf kan of wil hen er zelf ook niets over vertellen. Michel wil hem nog wegwijs maken doorheen hun ondergrondse verblijfplaats en hun gewoonten, maar daartegenover neemt Harry zijn komst niet zomaar aan en neemt hij zijn laatste collega “onder zijn hoede” om hem ertoe te dwingen meer te vertellen. Het laatste licht gaat dan uit bij deze twee hoofdpersonages, en zo stappen we samen met hen een absurdere visioenenwereld binnen. Wat er dan met hén echt gebeurd en wat Michel en bij uitbreiding zijn collega ernaast gaan hallucineren, blijft naar goede gewoonte bij Terrin eerder mysterieus. Ze gaan ook samen nog op zoek naar die laatste bewoner die ook nog ergens in het complex woont.

Al bij al is dit weer een sterk geschreven mysterieus boek van Terrin, waarin de verbetenheid van de twee bewakers om hun taak tot het einde toe te volbrengen, uiteindelijk doorslaat en tot een aantal vreemde toestanden leidt. Met vervreemding, beklemming en dreigingen alomtegenwoordig. En neemt hun taak in die volgehouden isolatie eindelijk ooit een einde?

En als je dit pas in 2024 leest, en je de film ‘All of us strangers’ van de Engelse regisseur Andrew Heigh net hebt gezien, doet die film je zelfs best wat aan dit boek denken, al was het maar vanwege het compleet geïsoleerde flatgebouw en de totale vervreemding van de respectieve personages. Maar nee, die film blijkt dan weer gebaseerd te zijn op het boek ‘Strangers’ van de Japanse schrijver en scenarioschrijver Taichi Yamada. En zo blijf je aan associaties denken, en nieuwe boektitels vinden. Maar om op die link even verder te gaan, is er al eens een filmregisseur op gekomen om een boek van Terrin, die ook fotograaf is geweest en als de beste in scènes kan schrijven die je zo voor je kan zien, te verfilmen? Dat zou zeker ook de moeite zijn!  

Titel: De bewaker

Auteur: Peter Terrin

Uitgever: De Arbeiderspers

Jaar: 2009

--- Je reactie wordt pas zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Your reaction will become visible after I will have approved it. Votre réaction devient visible après que je l'aurai approuvée.