Een fantasievolle bundel vol met huiveringwekkende toekomstbeelden
Hanna Bervoets (1984, Amsterdam) is na zeven romans en heel wat columns uitgegroeid tot een succesvolle Nederlandse auteur, en heeft al hoge ogen gegooid met bekende titels als “Lieve Céline”, “Alles wat er was” en “Ivanov”. Haar laatste roman “Welkom in het rijk der zieken” werd ook heel goed ontvangen en daarna vervolgd door het Boekenweekgeschenk van haar hand dit jaar, “Wat wij zagen”, en nu haar nieuwste titel, ook haar eerste verhalenbundel, “Een modern verlangen”.
Qua thema’s haakt ze aan bij haar voorliefde voor
dystopische, vervreemdende verhalen die nochtans heel alledaags aandoen. Ook
ziektes ontwijkt ze niet in deze bundel, waarover haar laatste roman ook al
ging. Interessant is altijd om een rode draad of een overkoepelende thematiek
te zoeken in kortverhalen. Die is er zeker wel in dit geval. De virtuele wereld,
niet-klassieke gezinsvormen, een door het klimaat ontmenselijkte wereld die
overloopt in absurde dan wel science fiction verhalen: dit alles duidt op die
moderniteit uit de titel en de gekte die in de huidige wereld duidelijk aan het
rondgaan is. Doorheen dat alles blijven menselijke relaties, vriendschappen en
liefde, voor dezelfde uitdagingen gesteld worden.
Het titelverhaal gaat over een paar dat een perfecte baby op de wereld wil zetten, zonder genetische afwijkingen, en daarvoor
zijn eigen dna wil laten testen. De resultaten daarvan drijft het koppel zélf eigenlijk
uit elkaar. Daarnaast is er een verhaal over een digitale groep waarin het
louter over cavia’s gaat. Er gaan niet alleen foto’s in rond van die diertjes,
maar de leden bekritiseren er elkaar ook. Het verhaal is een absurde doorslag
van hoe het er uiteraard in bepaalde echte sociale mediagroepen aan toe gaat. Een
ander ‘modern verlangen’ is mee willen doen als een zeemeermin. Een van de
partners van een homokoppel is lid van een groep die aan ‘mermaiding’ doet in
een zwembad in de buurt. Of de relatie het absurde hiervan aankan, is dan te
ontdekken door de lezer. Het wervelend en apocalyptische science fiction slot-drieluik
‘Kerstmis in de ruimte’ kan je zelfs als een naadloos vervolg zien van de
voorafgaande twee verhalen.
Opvallend vond ik het beginverhaal ‘Een koffiebar met een
Duitse naam’, voornamelijk door het ritme van perspectiefwisselingen tussen
personages in een kleine gemeenschap die allemaal een schakel zijn van een
ketting. Dat ritme beviel me erg, ook al omdat het helemaal niet staccato over kwam
en de stijl toch zwierig was. Alle verhalen hebben wel iets speciaal, en geen
enkel liet me onberoerd of beviel me minder dan het andere.
Bervoets kan sowieso origineel en mooi schrijven, en verrast
ook met mooie zinnen en beelden:
“Hij steekt een paraplu op. Een grote, zwarte cirkel zweeft nu boven het trottoir.”
“Afwijzing slaat een gat dat uitsluitend kan worden gedicht met aandacht, zoiets moet ik hebben gedacht; het maakt niet uit dat de begeerte van één kant komt, zolang hij maar op mij gericht is – er was niets in jouw profielfoto dat mij aantrok. Je schouders te rank, je haar te blond, je ogen te groot, je wimpers te lang”.
Kortverhalen moeten het hebben van een snelle ontwikkeling
en personages die de lezer direct kunnen raken om er snel in mee te kunnen gaan.
Al deze verhalen, die uitlopers zijn van de romans van deze schrijfster, hebben
dit door de mix van een voldoende dosis spanning en heel wat verrassende wendingen.
Daarnaast neemt ze meestal ook de zwakkere personages als uitgangspunt
zodat je telkens met de underdog kan meeleven. Dat zijn mensen die meestal niet
(meer) mee kunnen in de samenleving rondom hen, die op presteren en consumeren
gericht is. De thema’s van Hanna Bervoets blijven herkenbaar, maar de lezer kan
nog altijd op het verkeerde been gezet worden. Dit is een heerlijke fantasievolle
bundel om in verloren te lopen en eventueel mee in therapie te gaan.
Bedankt voor deze tip, Nathalie!
BeantwoordenVerwijderenAangezien ik graag kortverhalen lees en Hanna Bervoets goed kan schrijven, is dit boek meteen op mijn 'nog te lezen'-stapel beland 😉