Gelezen in oktober 2021

Theater en poëzie

1. Boeren - Erik Vlaminck

Boeren is een nieuw theaterstuk van Erik Vlaminck, auteur van romans, theater en brieven van Dikke Freddy. Zijn uitgegeven toneelstukken kunnen ook goed gelezen worden als korte novelles. Hij put uit dezelfde thema's die in zijn eerdere werk voorkomen. En dat weet hij zelf ook. De proloog is weer komisch en heerlijk (zelf-)relativerend, het stelt een dialoog voor tussen de twee acteurs die dit stuk zullen spelen in tientallen schuren en stallen, 'daar waar boeren boeren en boeren leven'. De twee acteurs zijn Hans Van Cauwenberghe en Gert Jochems.

 
Zij spelen twee broers, waarvan de ene de boerderij heeft overgenomen van hun overleden ouders en de andere een endodontoloog, geen gewone tandarts. En er is ook een vrouw die een belangrijke rol speelt tussen de twee. De broers komen niet overeen met elkaar, en dat is nog een understatement.

De komische noot ontdoet het verhaal dit keer niet van de tragiek en de onmacht voor mij. Het is voor mij wat te veel van het goede allemaal deze keer. Het is sowieso een goed Vlaminck-stuk en zeer genietbaar voor de liefhebbers. 

2. Aarduitwrijvingen - Charlotte Van den Broeck

Wederom een bloedmooie bundel met prachtige pennenstreken landschappen en lichamen beschrijvend, feminien en erg sensueel. Een van de vele gedichten vind je hier. 

3. Iemands lief - Bart Moeyaert & Peter Van den Eede

Er is een nieuwe editie uit van dit boek uit 2013, met een andere cover en prachtige afbeeldingen van de hand van Peter Van den Ende, illustrator van o.a. het prachtige prentenboek Zwerveling. De tekst was al wondermooi, de nieuwe tekeningen maken dit lange gedicht van Bart M. nóg geweldiger.

Romans

4. Eline Vere - Louis Couperus

Ik genoot meer van deze klassieke roman dan ik had verwacht. Dit heeft zeker ook veel te maken met de leesclub waarin we dit werk uit 1889 samen bespraken en ik er op die manier altijd meer weet uit te halen. Couperus geeft in deze epische roman heel goed weer wat er zich in de Haagse elites afspeelde in die tijd. Eline Vere is een meisje uit de hogere adellijke klasse die inwoont bij haar zus en schoonbroer, maar jammer genoeg te onstandvastig en wankelmoedig is en tegelijkertijd te dromerig om zich aan te passen aan de 'banale dagelijkse wereld' rondom haar. Ze vindt niet de juiste man waarmee ze door het leven wil gaan, en stelt te hoge eisen. Langzaam slaat het noodlot toe, omdat ze de kansen die haar geboden worden, niet grijpt om hieraan te ontkomen.

De roman wordt niet alleen gedragen door Eline maar door verschillende personages die elk op hun eigen manier naar liefdesrelaties kijken en ze ook aangaan. We leren Eline ook vooral kennen door de ogen van de andere personages. Hoe veel doet die late 19e eeuw in deze kringen ook niet denken aan de Victoriaanse periode ten tijde van de Brontë's en Jane Austen! Het heeft zo lang geduurd eer de vrouw echt geëmancipeerd werd.

Met prachtig ouderwets taalgebruik van Couperus uiteraard, waar ik wel een aantal pagina's lang aan moest wennen ook.

 

5. Herinneringen (Souvenirs) - David Foenkinos: Nederlands gelezen 

6. Le mystère Henri Pick (Het geheime leven van Henri Pick) - David Foenkinos: Frans gelezen

Ik las deze twee volgende boeken van David Foenkinos na ook Twee zussen, Delicatesse en Charlotte te hebben gelezen. Binnenkort volgt er een gezamenlijk artikel over dit samenleesproject op de Hebban Literatuurblog en zal ik hier ook nog enkele stukjes over deze boeken posten. 

7. Het diepe blauw - Ayesha Harruna Attah

Deze Ghanese in Senegal wonende schrijfster die in de VS gestudeerd heeft, schreef een prachtige roman over de West-Afrikaanse slavengeschiedenis aan de hand van een tweeling die van elkaar wordt gescheiden door een roofoverval op hun dorp. Hassana groeit uiteindelijk verder vooral op in Lagos, het huidige Nigeria, en Husseina wordt door een priesteres die haar heeft vrijgekocht mee naar Bahía, Brazilië, genomen. Hier lees je mijn recensie over dit boek.

8. Grammatica van een obsessie - Jolien Janzing

Dit is de debuutroman van de Nederlands-Belgische schrijfster Jolien Janzing, die me vorig jaar erg wist te bekoren met haar historische roman Het tij hoog, de maan blauw. Dit boek begint maar liefst met drie verschillende verhaallijnen waarvan je niet direct weet hoe ze bij elkaar horen. In elke verhaallijn zit wel een personage dat het moeilijk te verduren heeft. Toch slaagt Janzing erin om naarmate het verhaal vordert de personages dichter bij elkaar te brengen.
Een van de centrale figuren is de schrijver Alex Meijer die verliefd wordt op Eda, een aantrekkelijke vrouw waarvan hij vermoedt dat ze een ongelooflijk verhaal in zich draagt. Hij gaat dan ook veel te ver om dat te weten te komen. In elke verhaallijn zitten er enkele spannende momenten en keerpunten. Dit wordt allemaal erg goed samengebracht in een vrij korte roman, die daardoor gebald en erg effectief overkomt, in een niet aflatend constant ritme. Goed geschreven!  

 

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt. 

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

Het diepe blauw - Ayesha Harruna Attah

Miljoenen slachtoffers van het West-Afrikaanse slavernijverleden krijgen mooie vrouwelijke protagonisten

Ayesha Harruna Attah (1983), geboren en opgegroeid in Accra, Ghana, is de dochter van een journaliste en een grafisch designer. Ze studeerde Biochemie en Journalistiek in de Verenigde Staten en woont nu in Senegal. In 2014 was ze een schrijver-in-residentie in Bahía, Brazilië, een van de belangrijkste plaatsen uit haar nieuwste roman Het diepe blauw (The deep blue between) uit 2020. Sinds 28 september 2021 woont ze tijdelijk als schrijver-in-residentie in Amsterdam, via het Nederlands Letterenfonds.

Toen Attah’s vader zijn stamboom had opgemaakt, bleek dat zijn betovergrootmoeder als slaaf had geleefd in een polygaam gezin bij zijn betovergrootvader. De slavernij in West-Afrika is dus een deel van de familie van de schrijfster, en de centrale context in haar laatste twee romans, zowel in Het diepe blauw als haar vorige roman De honderd waterputten van Salaga. In Het diepe blauw gaat het over een 9 à 10-jarige tweeling, Hassana en Husseina, die aan het einde van de 19e eeuw tijdens een aanval wordt weggeroofd uit hun dorp, en waarbij de meeste leden van hun familie omkomen. Ze raken niet alleen hun oudere zus Aminah, waarover overigens die eerste roman gaat, kwijt maar ook elkaar. Dit voelt aan als een amputatie.

Hassana was altijd de krachtigste, en de leidende van de twee. Zij vlucht weg van haar ‘koper’ en heeft het geluk om mensen, en vooral sterke vrouwen, tegen te komen die haar helpen om voor haar eigen weg te kiezen, en komt in opstand tegen het onrecht dat ze rondom zich ziet. Ze is leergierig en wil haar stem krachtiger laten klinken. Husseina die zich later Vitoriá laat noemen, wordt ‘weggekocht’ van haar eigenaar door priesteres Yaya, die haar later mee naar Brazilië neemt en komt terecht in de religieuze candomblé-gemeenschap, een door een grote Afrikaanse gemeenschap in de havenstad Bahía ontwikkelde religie, en mengeling van het christendom met een uit Afrika meegebrachte geesten- en voorouderverering. In die candomblé-gemeenschap vindt Husseina haar rol. Anderen in hun gemeenschap, zoals baba Sule, behouden echter hun uit West-Afrika geadopteerde islam-geloof.

Bij Hassana evolueert het traditionele geloof dat ze als kind meekreeg door alles wat ze meemaakt, dan weer tot atheïsme, omdat geen enkele god haar geluk heeft gebracht. Hier loopt ze in haar eind 19e-eeuwse “gemissioneerde” omgeving natuurlijk niet mee te koop en woont ze wel de protestantse kerkdiensten bij die in haar omgeving gehouden worden, zoals ook de trouwdienst van haar beste vriendin. De meisjes groeien los van elkaar op, Hassana in Lagos, het huidige Nigeria, en Husseina, ver van haar in Bahía, gescheiden door de oceaan, ‘het diepe blauw dat hen scheidt’. Toch blijven ze elkaar tegenkomen want ze dromen elkaars dromen en voelen dat de ander ook nog steeds in leven is. Zo ontspringt bij Husseina na lange tijd ook eindelijk de wil om haar zus terug op te zoeken, en neemt ze de kans om terug naar West-Afrika te varen onder de hoede van een mannelijke reisgenoot die zich hiervoor ter beschikking stelt.

“Slavernij behoort nog heel erg tot het collectieve geheugen in West-Afrika”, vertelde Attah aan Gie Goris van Mo*-magazine, […] maar in de officiële geschiedschrijving of in het onderwijs wordt “Over de inheemse slavernij of over de verwoestende machtsstrijd binnen of tussen die rijken* nauwelijks gesproken. Daarom doe ik dat net wel.” (*de middeleeuwse imperia als het Mali-rijk, het Ghana-rijk, het Songhai-rijk) Attah geeft inderdaad een stem aan enkele van die miljoenen Afrikaanse slaven die zowel in de eigen regio als in het buitenland werden ingezet.

De slavernij die heerste aan de West-Afrikaanse kust, werd naar Brazilië geëxporteerd door o.a. de Nederlandse West-Indische Compagnie, (vooral opgericht door de rijke ‘vluchtelingen’ uit de Zuidelijke Nederlanden – Vlamingen dus – opgestart in de 17e Nederlandse Gouden Eeuw), naast de Portugese kolonisatoren. Zij probeerden elkaar in die tijd de loef af te steken om zo veel mogelijk kapitaal te vergaren.

De pen van Attah sleept je in dit leerzame en geëngageerde boek mee in de avonturen van de meisjes, en houdt hun verhaal levendig waardoor je nooit de indruk krijgt dat dit zich allemaal twee eeuwen eerder afspeelt. Daardoor wordt die vroegere weliswaar minder besproken roman over de oudere zus Aminah zeker ook interessant om te lezen. De hoofdpersonages zijn sterk neergezet en goed uitgewerkt, evenals hun omgeving. Hun gedachten en emoties zijn in heldere en duidelijke taal weergegeven, ook in de Nederlandse versie met dank aan het vertalerstrio Dennis Keesmaat, Daniëlle Stensen en Lara Visser. De heerlijke verteltrant en de goede balans tussen de historische en de psychologische kant, maken dit tot een boek dat indruk maakt, voor zowel jong- als wat oudere volwassenen.

Bron: Mo*, 23 oktober: ‘‘Wie tot slaaf gemaakt werd, verdient meer dan een anoniem bestaan”, interview Attah met Gie Goris

Playlist: https://open.spotify.com/playlist/40H8FhSbt52wmdQ4AeYHgq?si=99930dbe161c4b81

Titel: Het diepe blauw
Auteur: Ayesha Harruna Attah
Vertalers: Dennis Keesmaat, Daniëlle Stensen, Lara Visser 

Uitgever: Orlando ism Oxfam Novib
Jaar uitgave: 2021

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt.


Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

Charlotte - David Foenkinos

Het tragische leven van een uitzonderlijke kunstenares kunstig verteld

In Charlotte volgt Foenkinos het leven van de Joods-Duitse schilderes Charlotte Salomon die als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt naar het zuiden van Frankrijk vertrekt op aansporen van haar vader en stiefmoeder in een poging om aan het Naziregime te ontsnappen. Ze moet dan ook afscheid nemen van haar geheime en grote liefde wat haar erg zwaar valt.

Het proza in dit boek, dat ik in het Frans las, is van een sterk kaliber. De stijl is gevoelig en heel mooi, het verhaal is erg ontroerend en aangrijpend ook. De liefde met een grote L speelt een grote rol in dit boek. Je kan als lezer enorm meeleven met het hoofdpersonage dat heel wat trauma's in haar jonge leven heeft meegemaakt. Ze zal, zoals geweten want gebaseerd op de feiten uit het leven van de echt bestaande kunstenares, Auschwitz niet overleven, want ook in het Vichy-Frankrijk waren joden hun leven niet veilig. Toch wil je doorheen het verhaal steeds dat het goed afloopt voor haar. Haar leven heeft echt aan een toevallig zijden draadje gehangen.

Dat tragische leven komt tot uiting in haar expressionistische serie van 1300 autobiografische schilderijen (gouaches) getiteld 'Leben? oder Theater?' die haar heeft overleeft en die zelfs in 2020 werd tentoongesteld in het Joods Historisch museum in Amsterdam waar deze schilderijen uiteindelijk zijn beland. De auteur laat zichzelf soms opdraven op bepaalde momenten in zijn zoektocht naar het leven van deze uitzonderlijke kunstenares.

Een prachtig boek, dus een aanrader, 'un coup de coeur' zoals het in het Frans wordt genoemd. 

Titel: Charlotte
Auteur: David Foenkinos
Uitgever: Gallimard
Jaar uitgave: 2014

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt.

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

Twee zussen - David Foenkinos

Een goed ineengestoken psychologische thriller met een onverwacht einde

Als Mathilde verlaten wordt door Étienne, stort haar wereld in elkaar. Ze kan zijn vertrek niet aanvaarden en ziet geen toekomst meer. Haar zus Agathe vangt haar op als ze merkt hoe ze er aan toe is, en laat haar lange tijd logeren in haar kleine appartement waar ze woont met haar man en haar dochtertje. Ze kan een tijdje ook niet voor haar zelf zorgen. Zowel Agathe als haar man Fréderic zijn benomen door drukke jobs en hun dochtertje, en de situatie wordt na een tijd erg moeilijk.

Mathilde stelt zich na een tijd wel inschikkelijker op en probeert hun het leven wat te vergemakkelijken maar de inbreuk op de privacy van het gezin wordt moeilijker en moeilijker om vol te houden. De situatie kantelt keer op keer en als je het verhaal achteraf bekijkt als je het hebt uitgelezen, zie je eigenlijk een berekende vrouw naar voren komen, die een gok heeft genomen om weer een stabiel leven op te bouwen. Het boek zit goed ineen en eindigt zeker onverwacht.

Door de vele aanbevelingen had ik echter een iets meer literair boek verwacht, en dat bracht dit boek als eerste kennismaking niet echt. Dit is eerder een soort psychologische thriller waarvan de stijl ook niet echt speciaal opvallend is. De boeken van Foenkinos blijken wel erg verschillend van toon en stijl te zijn.

Titel: Twee zussen
Auteur: David Foenkinos
Vertalers: Kris Lauwerys, Isabelle Schoepen
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
Jaar uitgave: 2019

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt. Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

De grote en de kleine slangengodin - Charlotte Van den Broeck

hardleers en heupwiegend de hele nacht 
hebben de Grote en de Kleine Slangengodin de woestijn geharkt
en elke nacht opnieuw eeuwenlang

kammen ze terwijl wij slapen voor ons de schimmen
uit de aarde

opgejaagd door het rakelen
schieren over de zandrug beschaduwde rimpelingen
alsof iets in de bodem zaaiklaar

en bar
zichzelf voortdurend achternazit het rilt
onder de hoge zon het vraagt om bescherming
van een kwaadwerend amulet

beschavingen later zal men
wanneer de godinnen in ongeloof en kromgewerkt
in een museum staan

hun borsten onbedekt laten
hun taak afdoen als het bezweren van slangen

en iets met vruchtbaarheid

Uit: Aarduitwrijvingen
Auteur: Charlotte Van den Broeck
Uitgever: De Arbeiderspers
Jaar uitgave: 2021

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt.

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

En toen begon de zee te zingen - Nele Baplu

Sterke emoties in een teer en troostend verhaal

Dit boek kreeg ik doorgestuurd van een durvende beginnende schrijfster, Nele Baplu. Hoewel dit haar eerste roman is, is er al wel een eerdere titel van haar te vinden, met name een gedichten- en afbeeldingenbundel (uit 2018) die ook al grote emoties bevat, die jonge moeders tijdens hun prille moederschap kunnen overmeesteren. De titel van die bundel liegt er niet om: ik zie je gewoon graag - postnatale tranen.

En toen begon de zee te zingen is ook een roman waarin sterke emoties het hoofdbestanddeel vormen. We leren Helena kennen, van wie het leven nog enkel uit waken en wachten bestaat. Na het verlies van haar eerste zoontje aan wiegendood, gaat ze nu elke dag op hetzelfde tijdstip de deur uit om telkens op dezelfde tram te zitten richting het ziekenhuis waar haar tweede zoon, Steppe, nu al twee jaar in coma ligt na een ongeval tijdens het mountainbiken.
Haar man, Marc, heeft zich op zijn werk gestort en is voor zijn vrouw gaan zorgen. Hij zorgt elke avond voor een heerlijke maaltijd en ze hebben nog steeds een goede relatie waarin Helena zich geborgen voelt. Steppe bezoeken lukt hem echter niet meer. Toch probeert hij het nog één keer, om vooral zijn vrouw een plezier te doen. Hij had echter niet voorzien wat voor gevoelens dit bij hem zou losmaken.

Helena is nog steeds overtuigd van haar zoons bewustzijn. Ze leest hem al langere tijd boeken voor en is er als enige nog van overtuigd dat hij al gereageerd heeft op haar stem.
Op dit moment is ze bezig met een gevoelig mythisch soort verhaal over een Welshe jongen die in vroegere tijden op het strand werd achtergelaten onder de warme bescherming van een lammetjesvacht. Helena is helemaal betoverd geraakt van dit verhaal over Trystan dat haar enorm ontroert. De twee verhalen raken in elkaar vervlochten, en we volgen zowel het nieuwe verdriet van Helena als het oude verdriet uit haar boek. De zee geeft, neemt en zingt. En een Welsh wiegeliedje duikt af en toe uit de zee op als troostend en wonden helend gezang.

Het dunne boek heeft Helena gevonden in een boekenruilkastje, en sluit af met de mysterieuze woorden 'Bel me' en een telefoonnummer. Als ze dit dan ook probeert, brengt dit voor haar na eerst nog een tijdje op haar honger te zitten, een wending te weeg in haar leven. Zo kruipt er ook nog de nodige spanning in het boek!

De schrijfster weet vooral haar karakters uit te diepen en het grote verdriet onder woorden te brengen dat door heel het boek doorschemert. Ook verspringt ze regelmatig van perspectief. Zo blijft het boek interessant voor de lezer en kabbelt het zeker niet rustig voort. Zo leren we hoe de verschillende personages op elkaar reageren, en wat schuldgevoelens en gemis tot gevolg kunnen hebben op iemand. De roman is diepgravend en ontroerend, maar niet onoverkomelijk zwaar. Door de vervlechting van de twee verhalen en de connectie niet te verliezen met het dagelijkse leven kan je als lezer overeind blijven en vind je in plaats van wanhoop troost in deze sterk geschreven roman.

Dit boek maakte vooral sterke emoties bij me los, een ontspanning/ontsnapping was het deze keer niet echt. Het was ook best herkenbaar omdat de leefomgeving uit dit boek net als voor mezelf Antwerpen is, en ik net op dit moment enkele dingen ook herkende en het daardoor nog dichter bij mij kwam.
Deze roman werd genomineerd voor de Cultuurprijs Herenthout 2020.

Titel: En toen begon de zee te zingen
Auteur: Nele Baplu
Uitgever: In eigen beheer, Brave New Books
Jaar uitgave: 2020

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt.

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen

Het meisje met de luidende stem - Abi Daré

Een ontroerend en inspirerend coming-of-age verhaal uit Nigeria

Abi Daré, een in Nigeria opgegroeide schrijfster, woont al sinds 18 jaar in het Verenigd Koninkrijk waar ze een Master-diploma behaalde in Internationaal Project Management aan de Glasgow Caledonian University en één in Creatief Schrijven aan de Birkbeck University of London. Zij woont met haar man en twee dochters in Essex. Die dochters inspireerden haar om haar debuutroman Het meisje met de luidende stem te schrijven. Dit boek won de Bath Novel Award als ongepubliceerd manuscript in 2018 waarna het gepubliceerd werd in 2021 en ook in Nederlandse vertaling uitkwam bij Signatuur.

Het meisje met de luidende stem is een prachtig ontroerend en ook inspirerend debuut van Daré. Daré schrijft over het jonge meisje Adunni. Zij rouwt over het overlijden van haar moeder. Wat Adunni van haar moeder mee kreeg, is dat als ze haar stem wil laten horen en een eigen leven wil opbouwen, het allerbelangrijkste voor haar onderwijs is. Maar haar vader kan het schoolgeld niet meer betalen, hij drinkt sowieso al het huishoudgeld op en huwt haar op haar vijftiende uit  voor haar bruidsschat aan een oude taxichauffeur die ook al twee andere vrouwen heeft gehuwd.

Van dan af ziet het leven van Adunni er slechter en slechter uit. Op een bepaald moment vlucht ze weg van haar man, en komt ze als jonge huishoudhulp terecht bij een rijk koppel waar ze wordt uitgebuit door vooral de vrouw die een succesvolle zakenvrouw maar ook een furieuze bazin blijkt te zijn. Het boek bevat het miserabele leven waarin Adunni terechtkomt en hoe ze toch probeert de obstakels die op haar weg komen te overwinnen en uit dit dal te klimmen. Tegelijkertijd is Adunni’s stem ongelooflijk moedig en blijft ze vastbesloten om gehoord te worden en haar ambitie waar te maken.  

Op een bepaald moment komt ze bij toeval een jonge Nigeriaanse vrouw tegen uit een beter begoede klasse en die een tijd met haar man in het VK heeft gewoond. Deze vrouw begrijpt in eerste instantie niet goed wat voor achtergrond Adunni heeft, maar zal een belangrijke rol gaan spelen om Adunni’s leven toch een andere draai te geven, waarschijnlijk mede om haar eigen leven meer zin te geven. Het enorm grote verschil tussen mensen uit verschillende klassen dat weergegeven wordt in dit boek, is ook uit het leven gegrepen voor wat betreft Nigeria of andere landen uit het globale Zuiden. Een enorm grote inkomensongelijkheid kenmerkt heel wat van deze landen dan ook veel sterker dan we in (West-)Europa gewoon zijn. 

Dit coming-of-age verhaal uit Nigeria bevindt zich in de grensstreek tussen Young Adult en 'volwassenenliteratuur'. Het volgende is een kleine maar wel hoopgevende spoiler:

 

Het feit dat Adunni nog iets van haar leven zal kunnen maken op het einde van dit verhaal, maakt het een aansprekend boek voor jongeren van diezelfde leeftijd. Toch mag er niet vergeten worden dat haar leven door onnoemelijk veel jongeren en kinderen vandaag nog wordt geleefd in vele Afrikaanse en andere landen over heel de wereld, die meestal niet de kans krijgen om van meer onderwijs te genieten en een beter leven op te bouwen. Op dat vlak is Adunni geen typisch maar wel een inspirerend voorbeeld.

Het is namelijk nodig dat er structuren veranderen. Laat deze roman van Abi Daré voor jongeren een poort zijn om te lezen en te leren over dit soort situaties en het met hen te hebben over het globale zuiden, mensenrechten, eerlijke handels-, schone kleren- en klimaatcampagnes, enz.

Gelezen in september 2021

Kortverhalen 

1. Zonder ons is er geen muziek - Lotte Dondorp: 3 sterren, recensie

Dit is een kortverhalenbundel als debuut en die ik mocht lezen via De Club Van Echte Lezers van Atlas Contact. In deze achttien verhalen tellende bundel maakt Dondorp ons deelgenoot van vooral verhalen over verlating en vervreemding van de wereld, het verlies van controle ook. Het is een goede verhalenbundel maar ze is toch niet erg blijven hangen. 

2. Een modern verlangen - Hanna Bervoets: 4 sterren, recensie

Dit is de eerste verhalenbundel van Hanna Bervoets, die al zeven romans schreef en dit jaar ook het Boekenweekgeschenk mocht schrijven. 
Qua thema’s haakt ze aan bij haar voorliefde voor dystopische, vervreemdende verhalen die nochtans heel alledaags aandoen. Ook ziektes ontwijkt ze niet in deze bundel, waarover haar laatste roman ook al ging. Interessant is altijd om een rode draad of een overkoepelende thematiek te zoeken in kortverhalen. Die is er zeker wel in dit geval. De virtuele wereld, niet-klassieke gezinsvormen, een door het klimaat ontmenselijkte wereld die overloopt in absurde dan wel science fiction verhalen: dit alles duidt op die moderniteit uit de titel en de gekte die in de huidige wereld duidelijk aan het rondgaan is. Doorheen dat alles blijven menselijke relaties, vriendschappen en liefde, voor dezelfde uitdagingen gesteld worden.

Zweedse thriller

3. Islossning - Arne Dahl: 5 sterren, recensie

Deze thriller was vers van de Zweedse pers, en las ik dus ook in het Zweeds. Het is het vijfde losstaande deel van de Berger- & Blomserie van bestseller thrillerschrijver Arne Dahl, een pseudoniem voor Jan Arnald's carrière in het misdaadgenre. Dit is een thriller zoals ik ze graag lees, geweldig goed! 

Romans

4. Het meisje met de luidende stem - Abi Daré: 5 sterren, recensie

Dit is een prachtig ontroerend en sterk debuut van de in Engeland wonende Nigeriaanse schrijfster Abi Daré. Daré schrijft over het jonge meisje Adunni, die rouwt over het overlijden van haar moeder. Wat ze van haar moeder mee kreeg, is dat als ze haar stem wil laten horen en iets wil opbouwen het allerbelangrijkste voor haar onderwijs is. Maar haar vader kan haar schoolgeld niet meer betalen, hij drinkt sowieso al het huishoudgeld op en huwt haar uit  voor haar bruidsschat aan een oude taxichauffeur die ook al twee andere vrouwen heeft gehuwd. Van dan af ziet Adunni haar leven er slechter en slechter uit. Op een bepaald moment vlucht ze weg van haar man, en komt ze als jonge huishoudhulp terecht bij een rijk koppel waar ze wordt uitgebuit door vooral de vrouw die de rijkdom in feite binnenbrengt. Het boek bevat de miserie waarin Adunni terechtkomt en hoe ze toch probeert haar kritische stem te blijven uiten en uit dit dal te klimmen. Wat een sterke jonge vrouw wordt hier neergezet!  Het verhaal is meeslepend en liet me met Adunni meeleven in een wereld die erg ver weg van mijn bed is.  

Het boek is ook geschreven in een andere taal dan we gewoon zijn als schrijftaal. De taal van Adunni wordt nl weergegeven in de originele versie in een soort Engels dat het niveau van Nigeriaanse dorpsmeisjes als haar ongeveer moet voorstellen na slechts enkele jaren basisonderwijs, en waarna dit van langsom verbetert als ze de kans ziet om haar Engels bij te spijkeren. Wat ook in het boek wordt weergegeven dus. In de vertaalde versie is dit eveneens zo gedaan in een Nederlands dat daarvan is afgeleid en waarvoor de vertalers zich ook verantwoorden. Volgens mij is dit zeker ook goed geslaagd. 

5. En toen begon de zee te zingen - Nele Baplu: 4 sterren, recensie

Dit boek kreeg ik doorgestuurd van een durvende beginnende schrijfster, Nele Baplu die me heeft gevraagd dit te lezen en te bespreken. (Die bespreking volgt zeker nog.) Ik werd heel geraakt door dit boek, het ging ook niet zo zeer over het leesplezier maar wel over de sterke emoties die dit boek bij me losmaakte.  Deze eerste roman van haar gaat over verlies, verlangen en leren rouwen, over gemis, troost en liefde. Twee kanten van dezelfde medaille. Het was ook herkenbaar omdat de leefomgeving uit dit boek ook Antwerpen is en ik net op dit moment enkele dingen ook herkende en het daardoor dichter bij mij kwam. 

Non-fictie + poëzie

6. De stilte van de ander - Abdelkader Benali: 3 sterren

Abdelkader Benali spreekt me zeker aan als schrijver, ik zag hem al ooit spreken samen in een lezing met Ish Ait Hamou op de Antwerpse Boekenbeurs. Dit boekje was echter een impulsaankoop want in mijn favoriete Antwerpse boekhandel zetten ze heel slim dit soort dunnetjes op hun winkeltoog! Ik had dan ook de achtergrond niet direct mee van deze titel want wist bv niet dat dit een lezing bevatte n.a.v. 4 mei, de Nationale Dodenherdenkingsdag in Nederland, waar hij oorspronkelijk voor werd uitgenodigd maar waar hij uiteindelijk niet is gaan spreken. Waarom of hoe dat is gebeurd, weet ik helemaal niet. Dat vind ik zeker spijtig na zijn verhaal hierin te hebben gelezen. De gedichten die Benali er nog aan heeft toegevoegd, vond ik eerlijk gezegd niet allemaal even goed en gelijkwaardig. 

--- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt. 

Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen