Romans
- Voyeur - Naima Al Bdouini: mijn leeservaring over dit boek
- De randen - Angelo Tijssens: Door de vele jubelende reacties had ik hier misschien te veel van verwacht. Nog altijd een mooi boek, maar de stijl en de mengeling van perspectieven lag me toch niet helemaal.
- Mr Loverman - Bernardine Evaristo: Een heerlijke roman van deze geweldige Engels-Nigeriaanse prijzen winnende schrijfster. Ik hou van haar schrijfstijl, en dit tweede boek getuigt evenals haar Booker prize winnende boek "Girl.Woman.Other" van 2019 van de diversiteit waarover ze al een tiental romans lang schrijft.
👉 De hoofdpersoon, Barry, is een 74-jarige Antiguaanse man die zich gesetteld heeft in Hackney, Londen met zijn vrouw, ook van Antigua afkomstig, Carmel(ia). Hij heeft ook al 60 jaar lang een relatie met zijn vriend en zielsverwant Morris, zelfs sinds zijn kindertijd. Zijn jarenlange huwelijk met zijn vrouw staat eindelijk na zoveel tijd op springen, en hij wordt voor keuzes gezet die hem ook onzeker en angstig maken omdat deze heel wat reacties zouden kunnen losweken van de gemeenschap waar hij jarenlang deel van heeft uitgemaakt. Hij is er zich ten volle van bewust dat er nog heel wat conservatieve krachten zijn die zijn levensstijl afkeuren.
Máár het is ook een erg grappig boek met hilarische observaties en statements, en geschreven in wat waarschijnlijk de de typische taal voor de Caribische migranten is die naar Londen zijn verhuisd en in dit Londense district wonen. Barry wil nog steeds de dag plukken en van de geneugten des levens genieten, drinken en feesten als en wanneer hij het nog kan. Zijn partner
Morris is rustiger en probeert hem mee in het gareel te houden. Dan zijn er nog zijn twee dochters, de jongste Maxime die steeds zijn favoriete was, en Dora, die dit steeds gevoeld heeft en daarom meer de kant van haar moeder kiest. De relaties met zijn familie komen mee terecht in de draaikolken die nu in de versnelde stroom van zijn leven opduiken. Barry is een man die niet voor een kleintje vervaard is, zegt en doet niet altijd even vrouwvriendelijke dingen, en al zeker niet tegenover zijn vrouw en haar vriendinnen, maar is tegelijkertijd een karakter waarvan je wel moet houden door de manier waarop hij in het leven staat. Genoten van deze roman die wel niet in het Nederlands vertaald is.
Spannende boeken, tweemaal 'cosy crime'
- De Christiemoorden - Dominique Biebau: Een geschikte misdaadroman om tijdens een rustige zomeravond of twee te lezen.
- Born to be wild - Ines Nijs: Ook dezelfde mening toegedaan als hierboven. Lees hier mijn leeservaring.
Novelles
- Sneeuw, hond, voet - Claudio Morandini: een prachtige novelle waarin ik volledig werd meegenomen. Waarom ik dit boek tip, lees je hier.
- De doden - James Joyce: Een klassiek, episch verhaal van deze grote Ierse auteur en waarschijnlijk het bekendste uit zijn bekende bundel The Dubliners (De Dublinezen). Dit wordt wel eens gepromoot als het mooiste verhaal van alle short fiction die ooit geschreven is. Zeker de laatste pagina's zijn subliem geschreven.
👉Het verhaal gaat over een man, Gabriel Conroy, die samen met zijn vrouw Gretta een Kerstfeest bezoekt waarop familie en vrienden aanwezig zijn. Joyce beschrijft de gesprekken tussen de verschillende bezoekers die over van alles gaan, en er wordt ook muziek gespeeld. Terug samen in het hotel krijgt hij een revelatie die zijn gevoelens en gedachten op zijn kop zet. Naar het einde toe spat de melancholie en de nostalgie van de bladspiegel.
Jeugdboeken
- Kus me & Wespennest (bundel) - Bart Moeyaert: twee verhalen uit het vroegere werk van Bart over tieners die het moeilijk hebben met erbij te horen en/of niet goed in hun vel zitten. Heel graag (terug) gelezen.
Poëzie
- De liefdegesdichten - Leonard Nolens: Mooi mooi mooi! Weer een poëtische ontdekking. Laat zijn bundels maar komen!
Non-fictie
- De theorie van de 1 of 2 - Ish Aït Hamou: Ik was opnieuw overtuigd geraakt door enkelen in mijn omgeving om iets van tv-persoonlijkheid Ish te lezen.
👉In dit kort essay probeert hij zijn theorie uit te leggen over hoe een minderheidsgroep zich kan gedragen als 1 of 2 personen van deze groep zich zichtbaar hebben bewezen t.o.v. de meerderheid in de samenleving, en dat dit gevoeld wordt alsof er maar enkele plekken voor deze groep "vrij" zijn om ingenomen te worden. Dit zou leiden tot enerzijds jaloezie en anderzijds een verwachting dat eerdere 'oudere' succesvolle personen van deze gemeenschap de weg mee zouden moeten plaveien voor hun jongere achtervolgers, en hun plaats dan zouden kunnen 'afstaan'. Terwijl er eigenlijk plaats zou moeten zijn voor een eerlijke discussie met feedback en constructieve kritiek, en er net méér plaatsen gecreëerd moeten worden. Zo interessant vond ik dit nu persoonlijk ook weer niet. Met de boeken van Ish heb ik al 2x een erg goed gevoel gehad, maar met een paar andere ook 'het net niet'-gevoel. Mijn excuses aan de liefhebbers van zijn werk en hemzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten