Zoeken in deze blog

28 januari 2022

Poëzieweek 2020-2022 - Ramsey Nasr, Babs Gons, Lisete Ma Neza, Seckou

Ramsey Nasr


een minimum  (Antwerpen, 2005)

lees me dan 
luister dan zacht 

ik ben de muur 
en muurvaste man 

jarenlang zitten 
mijn lief en ik stil 

tegen dit plafond 
van gitzwarte kas 

en vanaf ons vel 
begint de bodem 

en daar is geen rek 
om haar te omarmen 

zij zit ertussen 
ik zit eronder 

en ja ik heb niks 
jazeker ik ben niks 

maar godmiljaar 
ik kan overleven 

ik knok tot nu 
de jaren rond 
van beens af aan 
tot aan mijn dood 
zal ik tegen u 
dit plafond 
en alle ogen 
in uw mond 
opknokken 

ik zal uit mijn pree 
tevoorschijn komen 

meewandelen onder haar 
met mijn kansarme zon 

en rondbazuinen 

hier staan wij 
klein en fier 

lijk een mens 
op een plein 

en ik zou met u niet willen ruilen 
ik zou er geld voor willen geven 

om net als u 
mezelf te zijn


mi have een droom (Rotterdam, 2059)




Babs Gons


Als je nooit in haar schoenen hebt gelopen 


als je nooit in haar schoenen hebt gelopen
nooit met je sleutels tussen je vingers door het donker hebt
gefietst
een extra large hoodie over je jurk hebt aangetrokken
je hakken verwisseld voor sneakers
om zo hard mogelijk door de nacht naar huis te trappen 

als je nooit in haar schoenen hebt gelopen
niet weet hoe uitputtend het is om ogen en oren
over je hele lichaam te dragen
de haren in je nek je als alarmbellen
te laten vertellen
wanneer je moet maken dat je wegkomt
je altijd in je hoofd aan het rekenen bent,
hoe laat je waar aankomt,
wanneer je moet vertrekken
en of je dan nog net op tijd
niet hardlopen in het donker
niet via het park
in de trein
niet op een tweepersoonsbankje gaan zitten
groepjes vermijden
nooit je drankje uit het oog verliezen

als je nooit in haar schoenen hebt gelopen
niet weet hoe het is om
oogcontact te vermijden, te doen alsof je belt
stoerder te gaan lopen
een busje haarlak in je mouw te dragen
via winkelruiten in de gaten te houden
wie er achter je loopt
een omweg te maken zodat je achtervolger
niet ziet waar je woont
om dan soms het grootste gevaar
in je eigen huis te treffen
het zijn toch vaak bekenden

als je nooit in haar schoenen hebt gestaan
het gevoel niet kent geen adem meer te kunnen halen
omdat iemand opeens een deur in het slot draait
de taxi onverwachts afslaat
als je nog nooit je telefoon
zo stevig hebt vastgegrepen
dat het harde kunststof hoesje barst
omdat het je enige hoop op redding is

als je niet weet hoe het is om in haar schoenen te staan
niet weet hoe het voelt
niet gehoord, niet geloofd
niet geholpen te worden
om de volgende ochtend
gewoon weer een nieuwe dag te beginnen
de verse wonden, de schade
onzichtbaar
onder je kleding, je huid
vanachter een glimlach
de dag zien door te komen

vertel dan nooit
wat zij moet doen
wat ze moet dragen
dat ze moet baren
hoe zich te gedragen

hoe te bewegen
wanneer te spreken
hoe ze haar lichaam
hoe ze haar leven

maar leer de wereld van haar houden
zo hard dat ze nooit meer achterom hoeft te kijken
zo hard dat ze mag dansen wanneer ze wil
gaan waar ze wil
laat de wereld nu verdomme eens beginnen
hartgrondig van haar te houden

Lisete Ma Neza - Human 


I Can't Breathe (spoken word)



Seckou


Krachtveld (Antwerpen, 2020)



Krachtveld poster



 --- Je reactie wordt zichtbaar nadat ik ze heb goedgekeurd. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Populaire blogs