Gelezen in juni 2021

In juni begon ik met een dik Nederlands geschiedenisboek om daarna over te gaan op een Franstalige roman, een aantal korte boeken, en af te sluiten met een Britse klassieker. Daaronder ook het boekenweekgeschenk en het boekenweekessay, een actie van de Nederlandse CPNB ter promotie van het boek bij het brede publiek. Het waren stuk voor stuk allemaal titels die erg de moeite waard waren! 

Geschiedenis

1. Moederstad: Jakarta, een familiegeschiedenis - Philip Dröge: 3 sterren, recensie

De Nederlandse schrijver, onderzoeksjournalist en columnist Philip Dröge gaat in dit boek op zoek naar zijn afkomst in Jakarta of Batavia zoals de stad onder de Nederlandse kolonisatie heette. Hij gaat maar liefst vier eeuwen terug. Het blijkt dat hij zowel verschillende Europese, Indo-Nederlandse, Indonesische als Chinese voorouders heeft. Een verre voorouder is zelfs afkomstig van het afgelegen eiland Papoea. Door zijn familieverhaal heen verweeft hij de lange geschiedenis van de stad vanaf het ontstaan, via de ontwikkeling en de uitdijende groei tot de miljoenenstad die Jakarta nu is. Dat verhaal is op zich heel boeiend. De verhaallijn over zijn familie is soms wat moeilijker te volgen. Soms leven deze voorouders niet echt op de bladzijden. De schrijver heeft ook wat minder aandacht voor een verduidelijkend kader voor lezers, bv Belgische, die minder op de hoogte zijn van het Nederlandse kolonisatieverleden van het onmetelijke land Indonesië. De verscheidenheid in bevolkingsgroepen die in Indonesië wonen en waar ook velen van naar Jakarta zijn uitgezwermd, is ook heel opvallend. 

Boekenweekgeschenk en -essay

2. Wat wij zagen - Hanna Bervoets: 4 sterren

Een interessante inkijk in de menselijke conditie door een onbetrouwbare verteller. Hanna Bervoets zit bovenop ons tijdsgewricht. Ze doet het verhaal van Kayleigh die als ze in de financiële problemen raakt, solliciteert naar een baan als 'content moderator' voor een online platform waarvan ze de naam niet mag noemen (en erg aan bv Facebook doet denken). Haar taak: beoordelen welke aanstootgevende filmpjes, foto's en tirades moeten worden verwijderd. Het werk is zwaar. Op het eerste zicht lijkt het verhaal wat oppervlakkig maar dat is het zeker niet. Het verhaal had zonder beperking in lengte een ander ritme kunnen krijgen maar de snelheid waarmee alles gebeurt heeft ook wel iets. Waarschijnlijk het zwartste boekenweekgeschenk dat ik ooit las. Wat een intens boekenweekgeschenk!

3. De genocidefax - Roxane van Iperen: 5 sterren

Dit is een schokkend en indrukwekkend boekenweekesssay! Het verhaal over de Canadese generaal, Roméo Dallaire, die de VN-vredesmissie in Rwanda leidde, en niets kon doen om de genocide die er in 1994 uitbreekt, te stoppen, zou zeker in België belletjes moeten doen rinkelen, toch kende ik het verhaal nog niet echt. Van Iperen brengt het verhaal zodanig dat je nog steeds meeleeft en meedenkt met wat Dallaire overkomt in de 36 uren voordat de hel en een van de bloedigste conflicten van de 20ste eeuw losbreekt tussen de door Belgen 'gecreëerde Hutu-en Tutsi bevolkingsgroepen. Dallaire probeerde er alles aan te doen om zijn chefs in New York te overtuigen om in te grijpen maar moet echter machteloos toezien hoe de internationale wereld de Rwandezen de rug toekeert en hoe slechts enkele landen in allerijl hun expats komen oppikken. Roxane Van Iperen beschrijft hoe Dallaire tot wanhoop gedreven werd, en houdt tegelijkertijd zichzelf en de lezer een spiegel voor. En dit in glashelder proza. Uit te delen en te lezen voor de lessen moderne wereldgeschiedenis! 

Een realistische 'dichtbij-'roman en een realistische 'veraf-'roman

4. Feel good (Franstalig boek, niet vertaald) - Thomas Gunzig: 4 sterren, recensie

Dit boek is ondanks de titel een grimmige sociale satire waarin de wanhoop en de miserie regelmatig van de bladzijden spat. In het eerste deel worden we meegenomen in het miserabele armoedige leven van de veertiger Alice, die altijd wel heel nipt - “tout juste” - de eindjes aan mekaar moet knopen en samen met haar zoontje Achille een precair leven lijdt dat met het minste zuchtje totaal verkeerd kan aflopen. 
In het tweede deel van het boek lees je het verhaal van de middelmatige schrijver Tom Petermans. Nadat zijn vriendin een al met al liefdeloze relatie met hem uitmaakt, heeft ook hij – ondanks enkele redelijk goed ontvangen boeken, vele lezingen in het hele land en enkele schrijverscursussen op zijn palmares – nog maar weinig reserve om zijn leven op het goede spoor te krijgen. Op een heel domme en toevallige manier leren Alice en Tom elkaar kennen. De titel indachtig is de personages aan het einde een beter leven gegund en hoe de Belgische Franstalige schrijver Gunzig dat voor elkaar krijgt, is heel clever en geestig uitgedacht! Humor, echte emoties en maatschappijkritiek komen in dit boek mooi samen. Het Frans is ook heel vlot te lezen omdat het om alledaagse niet literaire taal gaat. 

5. Stilte is mijn moedertaal - Sulaiman Addonia: 4 sterren, recensie

Sulaiman Addonia is een auteur die in Eritrea opgroeide met een Ethiopische vader en een Eritrese moeder. Zijn kindertijd bracht hij door in een een vluchtelingenkamp in Soedan. Na in Londen gewoond te hebben, woont hij nu met zijn eigen gezin in Brussel. Zijn ervaringen van het vluchtelingenkamp uit zijn kindertijd gebruikte hij nu om deze tweede indrukwekkende roman van hem te schrijven. In deze roman vertelt hij het levensverhaal van enkele personages in een vluchtelingenkamp ergens in een Oost-Afrikaans land die gevlucht zijn uit een oorlogszone. Het verhaal gaat vooral over de adolescente Saba die niet de ideale dochter is, en haar eigen land heeft moeten verlaten waar ze met haar familie in een eigen huis woonde en waar zij over haar studieboeken gebogen zat omdat ze verder wilde studeren. Met haar broer Hagos, die niet leerde spreken en stom door het leven gaat, heeft ze een speciale band opgebouwd. Geen van beiden voldoen aan de genderrol die past binnen hun traditionele gemeenschap. Het boek heeft een fragmentarisch en dissociatief karakter, maar is ook indrukwekkend en heel sensitief geschreven. Het valt enorm op hoe goed Addonia zich kan inleven in een jonge tiener die haar vrouw zijn moet ontdekken in een chaotisch en hectisch vluchtelingenkamp met alle bedreigingen van dien.

Een Britse klassieker

6. Animal Farm (Engelse versie) - George Orwell: 4 sterren

Ik voel altijd wat schroom om te beschrijven wat ik van een klassieker vind. De beroemde allegorie op de Sovjetstaat na de Oktoberrevolutie van 1917 zal menigeen al gelezen hebben. Orwell schreef het tijdens de Tweede Wereldoorlog en het werd vlak erna gepubliceerd. Tot eind de jaren 1950 was het nog niet zo bekend, nadien groeide het uit tot een van Orwell's beroemdste werken. Het boek kan worden opgevat als een allegorie evenals een moderne fabel, en is satirisch opgevat. Ik vind het zelf meer een allegorie dan een fabel, maar beide benamingen passen natuurlijk. Op een kleine boerderij ergens in Groot-Brittannië heeft een groep dieren er genoeg van om als slaven behandeld te worden en nemen ze de macht op de boerderij over. De leiding van die groep dieren ligt vooral bij de varkens, en dan vooral een ervan: Napoleon. Die krijgt na verloop van tijd de trekjes van een alleenheerser en de 'revolutie' mondt dan uit in een distopische maatschappij. Een boek dat eigenlijk op school thuis hoort. Die Orwell kon natuurlijk schrijven. Ik denk wel dat ik na één leeservaring de reikwijdte nog niet volledig kan vatten. 

--- Als jij een reactie post op dit bericht, krijg ik hier een melding van. Ik lees je reactie eerst voor ze onder deze blog publiek te publiceren. Als jij anoniem een reactie achterlaat, wil ik je vragen met je voornaam af te sluiten zodat ik toch een idee heb van wie jij bent! Alvast bedankt. Kopieer deze link in je browser als je mijn blog wil volgen via follow.it: https://follow.it/villanathalieoverlezen